W PIWNICY U DZIADKA |#microstory3

W PIWNICY U DZIADKA

Najdroższa,

Tak jak każdy człowiek powinien posiadać mózg by żyć, tak i każdy człowiek na tym świecie powinien mieć dom. Jedno jedyne miejsce, gdzie nie musi się niczego bać. Jedno takie miejsce do którego zawsze wracasz z uśmiechem i tęsknisz za nim kiedy wyjeżdżasz. Każdy powinien mieć dom, ale niestety życie już to do siebie ma, że nie jest sprawiedliwe.

W agonii pomyślałbym właśnie o moim domu. Moim miejscu, jedynym zawsze ciepłym i cudownie bezpiecznym. O małym, przytulnym pokoiku na poddaszu, zawalonym książkami i płytami ulubionych zespołów. O lizaniu paproci na szybach, malowanych przez mróz podczas zimy. O piwnicy, miejscu tak przepełnionym wspomnieniami, że samo myślenie o nim sprawia, że przybywa siły by wstać.

Tam całowaliśmy się pierwszy raz.

To właśnie tam wszystko się zaczęło. Te wszystkie miejsca, nasz dom. Nasz ukochany sad, do którego biegaliśmy każdego wiosennego ranka, kiedy rosa jeszcze uparcie trzymała się trawy. Wrony wiedziały, że trzeba uciekać jeszcze zanim wspięliśmy się na największą wiśnię i próbowaliśmy celować w nie pestkami owoców.

Teraz jest inaczej. Jest ciemno i zimno, świat się zmienił, strach wisi nam nad głowami. Żeby poczuć się bezpiecznie muszę zamknąć oczy i mocno się skupić. Wtedy wracam do domu, do tamtych dni.

Do ciebie.