Prolog

14 1 2
                                    

Znowu wstaję i nie mam na nic ochoty. Myśl o szkole mnie tylko bardziej dobija. Nie chcę patrzeć na te wszystkie fałszywe uśmiechy, czy życzliwość. To żałosne.

Jeszcze bardziej żałosne jest to, że znowu zakładam maskę, choć tego nie chcę. Za każdym razem mówię sobie, że to już ostatni raz, że w końcu pokażę prawdziwego siebie. Tylko jak wygląda prawdziwy ja? Sam już nie wiem. Zdążyłem się pogubić w tych wszystkich maskach. Nikt nie zna prawdziwego mnie, nawet ja sam. Jedyne co we mnie prawdziwe to to, że jestem Patrick Moon i mam 17 lat. To jest pewne.






Hejka pyrki jestem i nie jestem tu nowa, bo wattpada mam od dawna, ale dopiero zaczęłam z pisaniem.
Nie wiem, kiedy będzie następna część i nie wiem, czy to będę dalej pisała. To zależy od tego, czy wam się spodoba. Dajcie znać w komach, czy chcecie pierwszy rozdział.
Pozdrawiam
Naomi❤️

Codzienność [ZAWIESZONE] Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz