Babam...
Ateşin tutulmaz olduğunu.
Ateşin dost olmadığını öğrettin.
Ateşin canı çok yakmasından bağsettin.
Peki ya insanlar;
Onların nasıl zarar verdiklerinden, canımı yakmalarından, çekip gitmelerinden, bana insanlardan hiç bağsetmedin babam..
Şimdi düşünüyorum da babam; ateş sadece küllerini koruyormuş. Benim küllerine zarar vereceğimden korkmuş da canımı yakımış.
Peki ya insanlar babam;
İnsanlar neden yakıyor canımı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kocaman Bir Hiç
PoetryIssız bir yol mu bu? Yoksa Issız bir insan mı? Issızlığın içerisinde kaybolan hayaller mi?
