Ellerini hep tutsun hiç bırakmasın istiyorsun, pembe toz bulutu seni hiç terk etmesin istiyorsun.
Her seferin de tekrar kanıyorsun, belki de kandırılmak istiyorsun.
Bir gün bir bakıyorsun ki;
Bir daha tutmamacasına, hiç ellerini tutmamış gibi bırakıyor ki, ilk ellerini tutan o değilmiş gibi.
Öyle bir unutuyor ki.
En önemlisi buna kendini nasıl inandırdığı, beni sevmediğine, ilk kez ellerimi kendisinin tuttuğuna.
Öyle bir unutuyor ki, bir gün..!!
,
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kocaman Bir Hiç
PoetryIssız bir yol mu bu? Yoksa Issız bir insan mı? Issızlığın içerisinde kaybolan hayaller mi?
