A Hexagon Love

Chapter 1

Chapter 1

Venice's POV

I'm Venice Chen, 17 years breathing.

Hindi ako Masamang tao or let's just say.... Yung sinasabi niyong kontrabida sa mga kwento. Hindi rin ako isang BADGIRL sa story na 'toh. It's just that the most heartbreaking part of my life happened. And thats the reason why I became all this. Wearing eyeliners, bowlers, laging nakapusod yung buhok, ayoko kasi ilugay, tapos lagi akong nagtataray sa mga tao. Feeling ko kasi lahat ng tao sa mundo kasama sa mga dahilan kung bakit ako nagkakaganito.

I hate to see couples, not only COUPLES, but SWEET couples. -_- Minsan sinabihan na rin ako ng mga tao na "Ms. Pusong Bato" daw ako? Eh ano? Eh sa ayoko sa mga PDA eh, lalo na kapag sa teritoryo ko sila nag gaganun. Ayaw na ayaw ko makakita ng ganun, yung tipong kahit sinasamaan mo na sila ng tingin di pa rin titigil. And lastly, ayoko sa mga LALAKI, yeah. Tama kayo, ayoko sa mga boys. Baket? Kasi feeling ko pare pareho lang sila, na parang lahat sila magkakamaganak. Yung tipong parang iisa lang sila ng pamilya? Ang sasarap ibaon sa lupa na sobrang lalim! Tss. -_-

Let me describe my self. Hindi naman ako maputi, maitim ka lang talaga.

Hindi ako sexy, wait scratch that! Hindi ako sexy kasi SOBRANG SEXY ko.

At, kulang pa ang mga adjectives,nouns,pronouns, etc., Lahat lahat na para idescribe mo ako. Kahit pagsamasamahin mo pa sila, KULANG PA DIN! GETS?

Ngayon kung ayaw mo basahin ang storya ka dahil puno ng kayabangan, kamalditahan, kaartehan, at kadramahan. Then GO! FYI di kayo kawalan okay? Walang may pake kung ayaw niyo na 'tong basahin! Kasi ako, gusto ko lang mapasaya kayo at syempre pati na rin yung sarili ko. Do I make my self clear?

I was on my way going to school when I accidentally forgot my wallet. Hay! Bakit ngayon pa? Pwede naman the other day na lang? Hindi ako sure kung naiwan ko o nawala. Hayaan mo na nga yun, para namang di ako nagmamayari ng isang school at condo para magiiiyak dito. Hindi ako cheap! Di katulad mo!

"Miss, sayo yata ito." sabi Mr. Who ever is he. Ayoko siyang kilalanin. -_- Hingal na hingal siyang lumapit sakin at iniabot ang wallet na sa akin daw. I stared at the wallet and then recognized it. Its mine. I told you, Im not sure if I left it or I lost it. I looked at him, I mean I stared at him. Sorry look is stare for me, err. He's looking at me too, and it's.....

......it's awkward. That's why iniwas ko ang tingin ko saknya.  Matagal narin bago ko ulit naramdaman yung feeling ng ganito, yung feeling na naiilang ka. And that was years ago. I look at his palm and I saw my wallet there. I grab it then naglakad palayo sa stranger na yun. Yeah, stranger. Di ko siya kilala eh.

Late na akoooooo!!! I forgot school ko pala ang pinapasukan ko. So okay lang na malate. Aba subukan nila ako hindi papasukin lahat sila mawawalan ng trabaho!

"Miss I'm Jairus. Jairus Ocampo."

-----------------------------------

A/N: Hi readers! Kung meron man! Ang taray ni Venice noh? That's her bad side I guess? XD So ayuuuun! Patuloy niyong suportahan to, pati yung nauna kong story! Sorry ngayon lang nagupdate tapos bitin pa! XD

-DeliciousCandies