'Venice! Here! Oppa's here!' grabe ako makasigaw sa kapatid ko na parang galing sya somewhere sa ibang bansa and ngayon lang kami nagkita ulit. That's exactly paglabas nya sa gate kasama mga friends nya. She smiled at me before running towards me, syempre kasunod pa rin yung mga kaibigan nyang makulit.
'Hey oppa, what are you doing here? Nasan si Eomma?'
'She asked me to fetch you, may meeting daw silang pupuntahan e. Let's go.' I looked at her and sa mga friends nya before ako tumalikod para maglakad na.
I'm already a meter away sa kanila when I realized she's not following me at all, so I stopped on my tracks and tumingin ako sa kanya, there, I saw her still standing and kausap friends nya. Nainis ako bigla so tinawag ko sya ng malakas.
'Yah! Venice! Bakit hindi ka pa sumusunod saken?!' I quickly walked towards her when I noticed she's not even paying attention to me. Nung nakalapit na ako saka lang sya tumingin saken na parang wala lang.
'What was that oppa?'
THE HECK?!
'I told you we're going home already! You're not even paying attention to me.' I glared at her sa sobrang inis ko.
'Bakit ka galit? Besides, sinabi ko ba sunduin mo ako? Nakikipag-usap pa nga ako e.' again, she pouted.
SIGH.
Minsan talaga hindi ko alam gagawin ko sa kapatid kong to e, there are times na bigla na lang syang manglalambing saken and the next thing I knew galit na galit na sya e ako naman tong ayaw rin magpatalo kaya minsan yung simpleng conversation, humahaba pa, paano papansin din to. Spoiled pa naman and may pagka-iyakin. tsk tsk. So minsan pinapabayaan ko na lang din.
'Venice, can we go home already? Look, aren't you hungry?' I tried lowering my voice and made it sound like I'm begging a bit. =.=
She looked and smiled at me, o diba, papansin lang. -.- She clinged and dragged me.
'Annyeong! Naeil mannayo.' (Bye! See you tomorrow!) nag-wave sya sa mga classmates nya bago humarap saken and ngumiti.
'Oppa.' she gently tugged my sleeves.
'Hmm.' I just continued walking while she's still clinging to me.
'Can you carry my bag? Mabigat e.'
Tiningnan ko sya and ayun, nagpapansin na naman, may plus na facial expression pa. PAPANSIN TALAGA.
Alam ko naman na hindi talaga mabigat ang bag nya e, pero syempre kahit papansin tong kapatid ko, mahal ko yan. E sya lang naman kapatid ko e.
I carried her 'oh-so-heavy-bag' and nagkunwari pa ako, 'Wow, ang bigat nito ha.' I said it sarcasticly. Hinampas nya naman yung arms ko lightly. 'Yah, ikaw na nga tong nagpapabuhat dyan e, may hampas pa.'
Binilisan ko lakad ko and sya syempre humabol.
'Oppa.'
'Ano na naman yun?' sinagot ko sya without even looking at her.
'Oppaaa.' she tugged my arms na naman ulit.
'What?' I snapped at her. Then nakita ko nag-pout na naman sya. 'Ano yun?' I asked her.
'Wala, wag na lang.' then she stomped and walked pass by me.
I chuckled lightly, and ako naman yung humabol. When I reached her, I snaked my arms around her shoulder.
'Ano ba yun? Tell me.' I smiled at her when she looked at me, e di ayun, ngumiti na rin sya. See kung gaano sya kapapansin? haha.
'Can you piggy back me?'
Nagulat talaga ako sa sinabi nyang yun. And ulit, I snapped at her.
'Why will I do that? Girlfriend ba kita?'
'Eh bakit?Anong masama dun? kapatid mo naman ako ah. Take note! Nag-iisang kapatid! Sige naaa.'
Well yeah true naman yun, wala naman ngang masama pero alam nyo kasi, I promised to give my FIRST GIRLFRIEND that sa date namin or if ever na mag-date man kami. Kahit adik ako sa computer games, I'm pretty sure romantic naman akong tao no. hehe. So yun, I was thinking that nung bigla na lang pumasok sa isip ko yung about sa site, yung sa internet couple.
Paano nga ba nila na-feel yung love through internet, e internet nga lang. How can they make each other feel na mahal nila ang isa't-isa, diba ang hirap?
Like paano kung gusto mo syang yakapin? ano yayakapin mo? Computer?
Kung gusto mo syang i-date? paano?
And most especially, hindi naman mawawala to, paano kung gusto mo syang halikan? PAANO?
I didn't even realized na masyado akong nafocus kakaisip sa what if's ng long distance relationship na hindi ko na namalayan na yung makulit kong kapatid, climbed herself sa likod ko.
'Venice, I can't freaking breathe! Ano ba?' Yeah, sinasakal nya ako sa way na paghawak nya sa leeg ko.
She giggled muna bago nagsalita, 'Let's go na oppa. I'm hungry na e.'
Wala man lang pakialam kung mamamatay na ako sa lack of air. Grabe talaga. =.=
'Can you just please adjust yung hawak mo? Look I can't breathe here!' I started walking while still complaining and supporting her weight.
'I don't want to! Mamaya ihagis mo ako bigla e. Cmon, walk quick oppa.'
'Are you crazy? Bakit naman kita ihahagis?'
'E kasi baka nabibigatan ka.'
'Buti alam mo.' She smacked my head lightly and ako naman tumawa lang. Actually malapit lang naman yung school sa bahay namin, 10 minutes ata pag nilakad.
After 10 minutes ng paglalakad at pag-carry ng makulit kong kapatid, finally naka-uwi na rin kami.
'Thanks Oppa.' she kissed my cheeks and ran to her room quickly. GRABE TALAGA.
Since wala pa naman yung parents ko, hinarap ko ulit yung computer and binalikan yung mga files na sinave ko and yung site na pinuntahan ko, ewan ko pero iba yung pakiramdam ko when I opened yung account na ginawa ko.
After kong maka-signed in, may nakita akong notifications na naka-display sa page ko so I quickly take a look at it and yun, right at that moment, alam ko na kung bakit iba yung pakiramdam ko...may nabasa kasi akong 'Thank You'....
