Okulun kapısından içeri girdim.Tüm gözler üstümdeydi.Bir gariplik vardı.Ben okulun eziği olarak kimsenin umrunda değildim.Ölsem fark etmezlerdi.Üstümdeki tüm gözlere rağmen koridorlardan yürümeye başladım.Dolabımın önüne gelince durdum.Dolabın şifresini girip kapağını açtım.Özel okulda olduğumdan sınıflardan dolaba kadar her şey çok lüxtü.kitaplarımı çıkarırken ayak uçlarıma sarı bir not düştü.Eğilip elime aldım.Okumaya başladım
''Gerçekten bir eziksin.Aslında onun sevmene şaşırmadım ama o benim.EZİK! ''
Anlmadığım için tekrar tekrar okudum.Neler oluyordu ?Umursamayıp sınıfıma doğru ilerledim.Sınıfa girdiğimde herkes bana doğru döndü.Ve gülmeye başladılar.Kaşlarımı çatıp sırama-en arkaya-oturdum.Sakin ol Güneş .Sakin ol.Kızarsan daha çok üstüne gelirler.Ama daha neden üstüme geldiklerini bile bilmiyordum.10 dk sonra ders zili çalmış herkes yavaş yavaş sınıfa girmeye başlamıştı.Matematik Hocamızın da gelmesiyle herkes sızlanmaya başladı
''Ya hocam ilk ders matematik olur mu hiç ?''
Kafamı Serkan'a çevirdim.Okulumuzun basketbol kaptanı olan Serkan'a.Herkes onu onaylarken o kafasını çevirip bana döndü.Ve acıyan gözlerle baktı.Anlam veremedim ve önüme döndüm.Dersin ortasında kapı çaldı.Ve Eylül geldi.Nefes nefeseydi.Hocadan özür dileyerek yanıma oturdu.
''Nerde kaldın?''
''Uyanamadım''
Gözleri hala uykuluydu.Kafasını sıraya koydu.Anlaşılan Eylül'le konuşma şansımda kalmamıştı.Kafamı pencere çevirdim.Ve dışarıyı izlemeye başladım.Pencere kenarında oturmanın yararları.Ders zilinin çalmasıyla Eylül'ün kafasını kaldırması bir oldu.Her ne kadar itiraz etsemde beni çekiştire çekiştire sınıftan çıkardı .Beraber merdivenlerden inerken neredeyse bütün okulun toplantı salonuna birbirlerini ittire kaktıra girmeye çalıştıklarını gördüm.Eylül'ü dürtüp gözlerimle toplantı salonunu işaret ettim.
''Ne oluyor orda acaba?Hadi gel bakalım.''
Cevabımı beklemeden beni kolumdan tuttuğu gibi toplantı salonuna soktu.Biz girince herkes bize baktı.Gülmeye başladılar.Gözüm projeksiyon perdesine yansıtılmış olan viedoya kaydı.Ama ama bu Eylül'le bendik.Parktaki banklarda oturmuş Mert'i çekiştiriyorduk.Mert benim hoşlandığım çocuktu.Ama sadece benim değil neredeyse tüm okulun.Demek ki dolabımdaki not bunun içindi.Ve sürekli bana bakıp gülmeleri,Serkan'ın acıyarak bakması.Herkes hekes sırrımı biliiyordu.Gözlerim dolmaya başladı.Önüme bakmıyordum birden sert bir şeye çarpmamla durmam bir oldu.Kafamı kaldırdığımda Mert'i gördüm.Her zamanki soğuk kanlılığıyla bana bakıyordu.
''Sanırım tüm okul biliyor.Açıkçası şaşırmadım.Tüm gün beni dikizlediğinden tahmin ettim.''
dudakları yukarı kıvrıldı.Devam etti
''Ama itiraf edeyim gözlerimi ve saçlarımı bu kadar beğendiğini bilmiyordum.''
Gözlerim yanmaya başladı.Kalbi kırıldı.Sonra o kelimeyi söyledi.EZİK! Tuvaletlere koştum.Bir kabinin içine girip hıçkırmaya başladım.Kalbim acıyordu.Kapımın tık tıklanmaysıyla kafamı kaldırdım.
''Orda olduğunu biliyorum .Hadi çık dışarı''
Gelen Eylül'dü.
''Gelemem Mert'e rezil oldum.Herkes -hıçkırık- herkes Mert'i sevdiğimi biliyor.''
''Dünyanın sonu değil ya.''
''Tabi -burnumu çektim- senin içi hava hoş.Senin sırrın hala güvende.Kimse Yağız'ı sevdiğini bilmiyor.''
''Şey bak ben üzgünüm.Ama burda durcağına hadi eve gidelim.''
'' Eşyalarım ne olacak?Ben o sınıfa bir daha girmem.''
'' Ben alırım eşyalarını hadi lütfen''
Daha fazla dayanamadım
''Tamam sen eşyalarımı al gel ben burda bekliycem''
''Tamam geliyorum hemen''
Eylül çıktıktan sonra kapı tekrar açıldı.Tam Eylül diye seslenecekken sustum.Bunlar Eylül değildi.Okulumuzun dedikoducularıydı.
''Salak kız Mert'i mi seviyormuş ?''
''Ben şeye şaşırdım.O videoyu biz çekmediysek kim çekti ?''
''Ben de bilmiyorum ama önemli olan bu bomba haber''
gülüşerek dışarı çıktılar.Yani seslerin kesilmesi ve kapı sesi bunun göstergesiydi.10 dk sonra kapı açıldı.Gelen Eylül'dü.Kapıyı açtım.Aynaya baktığımda kızarmış gözlerimi ve burnumu gördüm.Berbat görünüyordum.
''Şey Eylül.Sen etrafa bir bak da kimse beni görmesin''
''Peki yarın napıcaksın yarın da okul var''
''Bilmiyorum.Ama bugün beni kimse görmesin.''
Tamam der gibi kafasını salladı.Kpaıdan çıkıp dışarıyı kolaçan etti.Kafa salladığında koşar adımlarla dışarı çıktım.Koridorda ilerleyerek bahçeye çıktık.Ama bahçede en son görmek istediğim kişiye yakalanmıştım. MERT'E
NOT:Herkese yeniden merhaba bir bölüm daha bitti.Şimdilik bir okuyucu kitlesi olmasada inşallah ileride olur ^_^ multimedia'da Mert,Güneş,Eylül ve Yağız var <3
