"Wie ben ik"

Deel 5

Ik sta op en loop naar het bos, vlakbij waar ik op de grond viel. Als ik aan de rand van het bos sta blijf ik daar even staan. Daarna passeer ik een klein beekje. Ik ga er naast zitten en ik doe me schoenen uit. Met mijn bloten voeten ga ik rustig in het water. Ik laat mijn lichaam rusten en ik voel de natuur mijn innerlijke rust opzoeken. Ik word er rustig van en voor even vedwijnen al mijn gedachten. Dat moment, ik besefte dat het leven ook fijn kan zijn, dat het leven twee kanten heeft en dat ik eindelijk na 14 jaar ook eens het leven van de andere kant bekeken en gevoeld heb. Het is maar heel even en ik voel me al weer donker en grijs worden in me lichaam en geest. En ik hoef er nog geen minuut aan te denken of de lucht word ook weer donker en grijs. En na 5 min begon het te regenen. Het boeide me niks, ik vond het eigenlijk wel oké. Toen het stopte voelde ik eigenlijk alleen nog maar de drang dat mijn leven geen zin meer had. Maar ik mag niet opgeven, kan niet opgeven en wil niet opgeven! Mijn leven staat op het punt om in te storten.