Faded

C H A P T E R 1

CHAPTER 1

Kyle...

"Excuse me!"

Nagsisiksikan na naman kami dito sa tren. Kung di lang traffic sa daanan ay di ko naman pipiliin na magtren. I let out a frustrated sigh. Papasok palang ako pero pagod na ako.

Tumigil na naman kami sa isa pang station na lalong nagpasikip sa amin. Kung magiging presidente ako ng Pilipinas, ipapaayos ko ang mga tren dito sa Pinas. Mainit na nga, masikip pa. I let out another frustrated sigh. First day ng pasok ko, I'm pretty sure late na agad ako.

Pagkababa ko ng tren ay tska naman ako sumakay ng jeep. Buti naman at hindi na masyadong masikip ang daloy ng trapiko, sobrang hassle na naman noon kung sakali. Daglian akong pumasok sa building at laking pasasalamat ko nang makitang may 5 minutes pa ako.

"Too late for your first day, huh, Ms. Villanueva?" Isang matinis na boses na pawa bang nagtataray ang narinig ko. With her turtle neck, long sleeves and glasses, mapagkakamalan ko syang si Ms. Minchin hihi.

"I'm sorry, Ma'am. I didn't expect the traffic. I'm really sorry, Ma'am." Paumanhin ko.

"Better be early next time. Hindi traffic ang magaadjust para sayo." pagtataray nito. Sana naman mali yung kasabihang "first impression lasts" dahil hindi ko alam kung paano pakikisamahan si Ms. Minchin.

"Hi! I'm Sunny Marie Ty." Paglalahad ng kamay ng babaeng singkit ang may pagka-brown ang mga mata.

"Hello, I'm Tashia Desu Villanueva!" We shook hands.

"So, ikaw yung bagong prey ni Ms. Min." Sabi nya at tatango-tango. Nakita nya marahil ang pagtataka sa aking mukha kaya ipinagpatuloy nya ang sinasabi. "You know, pinag-iinitan ni Ms.Min lahat ng bago."

"Ms. Min ba talaga ang pangalan nya?" Takang tanong ko.

So close to Minchin! #Sayang

"You know, matandang dalaga." You know #2 "It's actually Ms. Chin Min." She laughed.

"So close to Minchin." Wala sa sariling sabi ko na ikinatawa naman nya.

Dalhin mo lang sya sa Korea, magiging Min Chin na sya! hihi

Nakarinig naman kami ng isang ehem at nakita si Ms. Min Chin na tinataasan kami ng kilay. Isang hagikhik ang pinakawalan ko tska nagumpisang gumawa ng trabaho.

---

I didn't expect my first day to be exhausting. Pinag-ayos lang naman ako ni Ms. Minchin ng files na dapat i-alphabetical order. Parang nag-OJT lang ako sa mga pinapagawa nya sakin.

But anyway, I made lots of friends! Mababait sila, I must say. Napaka-init ng pagsalubong nila sa mga bagong salta pero di rin naman maiiwasan yung 'mean girls', gaya nila Tammy, Maria, at Josephine, a.k.a Tatlong Bibe. I chuckled at the thought. Nice day. Nice day.

Ngayon, nasa labas ako ng building at inaantay ang pag dating ng isa sa mga butihin kong kuya--- Kuya Maxon or simply Max. Limang minuto na simula ng sabihin nyang on the way na sya. Okay lang, makapaghihintay pa ako. But then 5 minutes, to 10 minutes to 15 minutes, hindi pa sya dumadating. I tried ringing his phone several times, maayos naman ang daloy ng trapiko pero bakit ganun? I heard a honk. I know it's Kuya Max.

"What took you so long?" I asked him.

"It's a guy thing you wouldn't understand." He said then wink. Pinagbuksan nya ako ng pinto at agaran akong pumasok sa loob.

"Si Kuya Raph nalang sana sumundo sa akin." I pouted.

"Why so impatient, huh, baby girl?" Aniya at ginulo ang buhok ko. Being the only girl in the family is not as easy as you think it is. Especially without Mommy by our side. Masyadong strikto sila kuya, lalo na si Dad. But it's all fun and enjoyable dahil mahal na mahal ko sila. Aww.