Büyüyorsun,
Sevdiğin kadar sevilmediğini anlayarak,
Kaybolmuş olarak,
Vazgeçerek, vazgeçirilerek büyüyorsun...
Acılarınla yüreği kocaman
bir adama dönüşüyorsun...
Dostların seni üzmesine,
canını yakmasına izin vererek büyüyorsun...
Dışardan normalsin,
belli etmediğin anlar...
Lakin içerisi, içler acısı...
Atıyorsun atabildiğin kadar içine de,
Kendini atamıyorsun işte
Büyüyorsun...
Ama bir gün,
İçinde biriktirdiğin şeylerin,
seni olmadığın..
Birine dönüştürmesine
izin veriyorsun...
Yaşadıkların, anıların,
hayal kırıklıkların,
Kursağında kalmış heveslerin...
Hepsi bir gün gelip soruyor
hesabını bir bir.
Sonra gidiyorsun...
Gitmek değil bu,
Sende biliyorsun.
Kaybolmaya çalışıyorsun,
hatta kendi zihninden bile...
Büyüyorsun
Vazgeçmeye, vazgeçirilerek büyüyorsun...
Sonra ne mi oluyor,
"Hayatım"
Zaman takılıyor,
Geçmiyor,
Geçiyor zannediyorsun.
Ama
Büyüyorsun...
