The Queen Of Commands

Chapter 3: Nightmare

After what happened last night I'm still curious of who they really are.

We're just like playing subway on how I run away from them. We almost run and hide for about 3 hours. But luckily Niel help me to hide and out of the game.

Niel is my bestfriend since I took my secondary study. He always at my side Every time I had a problem, Niel is the only one listening to me. Niel also is like my brother that always care about my safety. He always protecting and helping me when I have a problem especially in financial.

"Thank you pala Neil for saving me a while ago."

Ngumiti siya na parang wala lang ang pagligtas niya sa akin "just for you, Queen."

Pansamatala dito muna ako tutuloy kina Neil. Na contact ko na din yung principal namin at sinabi ko na rin ang location kung saan ako susunduin bukas.

"Anong problema mo at bakit para kang iwan na nakatutuk sa flower vase dyan sa mesa?" Ani niya habang natatawa ng nakakaasar.

"Tss. Iniisip ko lang kung sino sila. At bakit sinabi nang lalaki yun kanina." Napahinto ako at tumingin sa kanya.

Bigla sumeryuso ang kanyang mukha na parang nag iisip din

"Baka matagal na akong wanted Neil. Di ko lang alam."
At ngayon palang ay nagsisisi na ako kung bakit ko sinabi yun.

Ang kaninang subrang seryuso niyang mukha na palitan ng nakakalukong tawa.

Tss. Napaka bipolar niya talaga kahit kelan.

"At sino namang maghahanap sayo at ano naman ang hahabulin sayo ng mga yun?"

Tiningnan ko lang siya na para bang nag iisip ng tamang sagot sa lahat ng mga tanong na humabalot sa akin ngayon.

"You know Queen, you're just tired kaya kung anu-ano ang nasa isip mo. Mabuti pa mag pahinga ka na."

Pag ka tapos niya sabihin yun. Tumungi siya sa kusina.

Baka nga tama siya. Dahil pagod lang ako at kung anu-ano na ang naiisip ko.

Humiga ako sa higaan dito sa guest room nila Neil. Nag iisa lang si Neil dito. Lumaki kasi siyang independent kaya bata pa lang siya marunong na siyang mamuhay kahit walang tulong mula sa magulang niya.

Sinubukan kung matulog at magpahinga pero hindi ako mapakali. Parang may kung ano na nangyayari na dapat kung paghandaan. Pero parang hindi ako makahinga at makakapag isip ng tama. Na wala na talaga akong maiintindihan blangko ang utak ko na parang hindi nagproproseso ang mga bagay-bagay na dapat ko munang isipin sa panahon ngayon lalo na't panibagong bukas na naman ang sasalubong sa akin bukas.

Nagsiliyaban ang mga kahoy na narito sa gubat halos lahat umaapoy na sa lakas ng pagsabog.

Tumingin ako sa paligid. Puno ng usok at puro sigawan at bagsik ng apoy ang taninging naririnig ko.