Bir yola adımlarımı atsam şimdi, nereye gittiğini bilmesem yolun sadece yürüsem öyle. Kilometrelerce yürüsem, ne yaptığımı bilmeden.. Saat kaç bilmesem, günleri hatırlamasam ve sadece yürüsem. Umut etsem, neye umud ediyim. Bir parça ekmeğe mi yoksa bir damla suya mı, sevgiye mi yoksa sevilmeye mi neye umud edeyim. Karanlıklarda ne yapsam ? Yolun bir köşesine kıvrılıp yatsam mı, kış olursa ne yaparım ? Karlarda mı uzanırım. Ne yapsam ben, seni mi sevsem, senin sevgini mi. Çok cevap bekleyen soru var etrafta öyle değil mi ? Hiç ruhunu karıştırdın mı, neler var neler yok diye baktın mı ? Zamanın olmadı değil mi, kendini tanımaya zamanın olmadı. Sende haklısın, zaman çok kısıtlı.. Zaman içinde yaptıklarımız çok önemli, birini sevmeliyiz, birini öpmeliyiz, bir yola adım atmalıyız ve o yolun nereye vardığını bilmeliyiz. Zamanımız kısıtıtlı yarın ölebiliriz, bilmediğimiz işlere karışmamalıyız fakat ruhumuzu da bilmeliyiz, kendimizi aksatmamalıyız. Çok soru biriktirmek iyi değildir, kendine yabancı olmamalısın.
