1. BÖLÜM
Yürüyordu sokaklarda, güneşin tam battığı saatlerde. Bir av arıyordu kendine. Kırmızı bir av… gözüne biri ilişti. Karşısındaki kıza baktı çok güzeldi; hem de fazlasıyla güzeldi... Saçmalık diye mırıldandı. Bu aralar kendi kendine çok konuşuyordu, deliriyorum diye düşündü, olmaz! Yine aynı şey olamazdı. Aşk… Bu kelime ona göre değildi. Güzel kız suratında yeni oluşmuş bir gülümsemeyle ona doğru yaklaşıyordu; gülümseyerek oyun başlasın o zaman gel bakalım güzelim diye mırıldandı... Fakat kız ona bakmadan yanından geçti; kızın arkasından baktığında kızın bir erkeğe sarıldığını gördü, sinirlenmişti
"Hepsi aynı" diye düşündü,"bir kez elini tutsam yatağıma girmeye çalışır" diye ekledi düşüncelerine oysaki hiçte öyle bir kıza benzetmemişti kızı...
Neyi vardı bu kızın, bunca kız arasında onu bu kıza çeken neydi? Kızı izliyordu hala; adama sarıldıktan sonra, adam arkadaşlarının yanına gitmişti ”Salak" diye düşündü "böyle bir kız yalnız bırakılır mıydı? Benim gibilerin işine gelir..."yeni gelmişti aklına evet buradan yalnız ayrılmamalıydı,en azından bu kız iyi olurdu...Yavaşça yaklaştı kıza fakat kız hala farkına varmamıştı onun
"Meraba"
kafasını hızla kaldırdı kız hırçın bakışlarını çocuğa yöneltti
"Tanışıyor muyuz acaba"
bu tepki karşısında gülümsedi çocuk hırçınları severdi
"Hayır,ama tanışabiliriz bence"
"Hiç gerek yok bence"
"Niye?Sevgilin mi kızar yoksa?"
"Size ne? Rahat bırakır mısınız beni ya da bağırıp herkesi buraya toplamamı istersiniz?"
"Çok vahşi gördüm seni... Ama yapma hem bak sevgilinden daha çekiciyim Ayrıca da yatak-"
"Ne? Haddinizi bilin Şimdi ya gidin ya da ben sizi göndermesini bilirim"
"Nasıl yapacaksınız onu?"
"Şöyle" Kız bağırmak için ağzını açmıştı ki hızla kapattı kızın ağzını
"İzin verirmiyim sanıyorsun bağırmana"demiştiki çocuk azı bir tepkiyle karşılaştı kız çok kötü br bölgesine tekme atmıştı
"Bende izin almıyorum zaten"kız konuşmasını tamamlayamadan çocuk kızı hızla kendine çekip hızla koşmaya başladı kızı ağaçlıkların arasına götürdü ve kendinden emin bir şekilde konuşmaya başladı
Artık çığlık atabilirsin güzelim"
"Beni nereye getirdin"dedi kız Alacakaranlığın sessizliğinde rüyalarındaki gözlere bakarken
"Seni Sonsuzluğa ulaştırıcam"
"Sonsuzluk mu nasıl yani beni....
"Evet seni..."deyip kızı büyük bir tutkuyla kendine çekti kız kalbinin derinliklerinden gelen arzuya karşın oğlanı iktirdi.
"Bana karşı koyamazsın..."dedi oğlan ve aynı anda kız kendini tanımadığı soğuk bir yatakta buldu.Bu çocuk ta farklı birşeyler vardı çok hızlydı.çok şaşırmıştı bu güzel gözlere karşı koyamıyordu
"sen kimsin"diye sordu kız çaresizce
"Ben senin tahmin edemeyeceğin kadar güçlü bir..."sözlerini tamamlayamadan kızı öptü çocuk.Kız ,oğlan nefes alması için bıraktığında
"Tahmin edemediğim güç ne oluyor" dedi.Bu soru karşısında oğlan
"Vampir"diye fısıldayarak kızın kulağına nefesini verdi...kız anlayamadı çocuğu ürpermişti bütün vücudu
"Se-ni duyamıyorum adını bilmediğim varlık"dedi kız arsızca
"İsmimi sen koy adını bilmediğim güzel kız"dedi oğlan çapkın bakışlarla kızı inceleyerek
"ımm Senin adın Gece olsun" diye gülümsedi kız
"peki neden gece"dedi oğlan meraklanarak
"Senin gözlerinde karanlık var...karanlıkta sakladığın birşeyler,gizemli birşeyler beni sana çeken birşey ayrıca o kadar karanlık ki gözlerin duygularını anlayamıyor insan,Ne düşündüğünü bilemiyor....Zaten bu yüzden gizemlisin ya"
"Peki senin adın ne?"
"Güneş"
"Gece'nin Güneşi"
"Ö-öyle bakma bana" dedi Güneş yutkunarak çok etkilenmişti o gözlerden...O gözlerden zorla ayırdı gözlerini;utanmıştı Gece'nin bakışlarından,başını eğdi hafifçe
Gece çenesini tutup Güneş'in kendisine bakmasını sağladı...
"Utanma benden,sakın utanma...Gözlerime bak" deyip yavaşça yaklaştı kızın dudaklarına ama güneş bir anda kurtuldu onu saran ellerden
"O kadarda değil yavaş ol ya...Ne sanıyorsun ki sen kendini!Kimsin sen!?"
genç kız kendinden geçmişçesine bağırıyordu,Bu adam kendini ne sanıyordu ki? Gece genç kız elinden kaçınca;elleri bomboş bir şekilde kalmıştı...
Derin bir nefes aldı ve gülerek yaklaştı Güneş'e ve o kendinden emin gülümsemesiyle başladı konuşmaya :
"Ben böyleyim güzelim,hızlıyım-her yönden-,böyle kabul et beni"
Evet kızı kendisinden uzak tutmalıydı.Nefret etmeliydi kız ondan;Zarar vermek istemiyordu Güneş'ine"
Güneş gözlerini gecesinden kaçırarak sessizce mırıldandı
"Belki demiştim;Belkide bu sefer hayatımın aşkını yakalamışımdır..."
Gözyaşlarına çaresizce karşı çıkmaya çalışıyordu;onu dinlemeden o güzel gözlerden bir damla yaş aktı Gece'nin eline
Bunu farkeden Gece tam ağzını açmıştı ki
Güneş sarıldı sevdiğine
"Sus lütfen konuşma,hiç bir şey duymak istemiyorum.Hayat beni çok yıprattı,sevdiklerim sevgilerim usandı...Şimdi seninde aynı şeyi yapmanı istemiyorum;beni kırmanı istemiyorum böyle göründüğüme bakma hiç güçlü değilim aslında.Ama bu anı yaşayalım istiyorum.Lütfen bırak bu anı burada yaşayalım,bırak hiç olmayacak birşey olsun GECEYLE GÜNEŞ birleşsin..."
Gece Güneş'inin gözlerine baktı gerçekten istiyormuydu bunu
"Sen gerçekten istiyor musun;sonradan pişman ol-"
Güneş kesti sevdiğinin sözünü
"ben hiçbirşeyden pişman olmadım şu ana kadar bırak olacaksam şimdi olayım;Senin yüzünden pişman olayım"
Gece sevdiğinin yüzüne baktı ve uzunca bir öpücük bıraktı dudağına gerçekten doğrumuydu bu...
Önemli değildi önemli olan;şu andı
Bu geceden iz bırakmak ister gibi Güneş'inin omzuna tırnağıyla ufak bir çizik açtı ;aslında fazla ufak değildi -kanıyordu- ve çıkan kanı emmeye başladı
Güneş ne olduğunu anlayamamıştı.
BU NE DEMEKTİ
