Zimowy Miesiąc Opowiadań

Zguba

Zguba

Byłam zwykłą dziewczyną z małego miasta. Był to czas w którym miałam zakończyć edukację w podstawówce  i rozpocząć gimnazjum. Nie lubiłam być w centrum uwagi ale zawsze się uśmiechałam. Chętnie pomagałam innym. Nie byłam też typem osoby hałaśliwej. Jednak w jakiś sposób wyróżniałam się na tle swoich rówieśników. Przez wiele nieprzyjemnych wydarzeń zgubiłam wiele rzeczy. Wszystko zaczęło się od dnia kiedy jedna z moich znajomych zaprosiła mnie żeby pokazać mi muzykę której ,,nigdy nie słyszałam”. Zaciekawiona zgodziłam się. Koleżanka puściła 1 piosenkę która od razu spodobała mi się. Byłam bardzo zaskoczona kolorami, dziwnymi fryzurami i różnymi rekwizytami które pojawiały się w teledysku do piosenki. Przez całe spotkanie z koleżanką rozmawiałyśmy o egzotycznej jak dla nas muzyce. Nadszedł czas abym wróciła do domu. Po powrocie zaczęłam puszczać jedną i tą samą piosenkę. Potem sięgałam po więcej i więcej. Zanim się zorientowałam zaczęłam interesować się państwami azjatyckimi i ich muzyką. Minęły wakacje i rozpoczął się długo przeze mnie oczekiwany rok szkolny.  Nie mogłam się doczekać nowej szkoły i momentu poznania nowych ludzi. Nadszedł oczekiwany dzień. Pełno nowych twarzy ,pełno nowych miejsc i korytarzy. Miałam wrażenie że to będzie dobry rok. Nie wiedziałam jednak jak bardzo się mylę. Wszystko zaczęło się od zapoznania z klasą i ich zainteresowań. Jedni interesowali się jazdą konno inni motoryzacją a jeszcze inni modą czy zakupami. W końcu przyszła moja kolej nieco się zawahałam. Kiedy w końcu wydusiłam to z siebie wszyscy byli zaskoczeni. Na początku przyjęli to naprawdę ciepło a nawet byli zaskoczeni że jest osoba z takimi zainteresowaniami. Wydawało mi się że zrobiłam dobre wrażenie w klasie. Pierwsze trzy miesiące minęły dość spokojnie. Można powiedzieć że zyskałam szacunek klasy bo dobrze się uczyłam i pomagałam osobom które tego potrzebowały. Cieszyłam się tym. Niestety moje szczęście zakończyło się równie szybko jak się zaczęło. Zgubiłam je ,wszystko pękło jak nic nie znacząca bańka mydlana. Cała ta sytuacja zaczęła się od zwykłej niepozornej przerwy. Pewnego dnia siedziałam na przerwie ,słuchałam muzyki i przeglądałam sobie zdjęcia moich idoli. Odpłynęłam w inną rzeczywistość myśląc o tym jak fajnie by było pojechać na koncert ulubionego zespołu i posłuchać ich pięknego śpiewu. Z zamyślenia wybudził mnie wyrwany z ręki telefon i głośny śmiech.

-Hahah więc to jest ta twoja egzotyczna muzyka. Muzyka zniewieściałych chłopców w rurkach!  Widać jaka jesteś. Głupia dziewczyna ugania się za chinolami. Wiem! Masz na imię Ewelina to nazwiemy cię Gejolina.

Cała klasa wybuchła śmiechem. Ze wstydu spuściłam głowę i zaczęłam płakać.Chłopak wysłał wszystkim w klasie nagrania jak mnie dręczy.Od tego momentu moje szkolne życie zamieniło się w koszmar. W tych wydarzeniach zgubiłam akceptację od  swojej nowej klasy. Tak ,zgubiłam niczym cenny  talizman na ogromnej łące. Z każdym dniem było coraz gorzej. Na początku starałam się tym wszystkim nie przejmować. Myślałam że to chwilowe. Jednak docinki nasilały się. Czułam się coraz bardziej samotna,obca i odrzucona. Z coraz mniejszą ochotą chodziłam do szkoły. Moja mama chyba zauważyła że jest coś nie tak bo codziennie mnie wypytywała:

-Córeczko co się dzieje? Wyglądasz na zmęczoną i przybitą. Chcesz o tym pogadać?

-Nie dziękuję mamo. Wszystko jest dobrze.

Tak naprawdę nic nie było dobrze. Codziennie chciało mi się płakać. Nie chciałam chodzić do szkoły. Ale wiedziałam że muszę. Kolejny dzień w szkole. Mieliśmy pisać szybką kartkówkę z historii. W środku kartkówki rozległ się dźwięk dzwoniącego telefonu. Okazało się że to mój. Na całą klasę słychać było piosenkę mojego ulubionego zespołu. Zawstydziłam się ale postanowiłam że będę udawać że nic się nie stało. Tak też zrobiłam i ponownie skupiłam się na zadaniach  Z kartkówki dostałam 5 bo jak zwykle uczyłam się. Nagle rozległ się dzwonek. Lekcja zakończyła się. W pewnym momencie podszedł do mnie chłopak od którego zaczął się mój koszmar. Z zadowoleniem powiedział: