Arthit POV
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပန္လာတဲ့လမ္းမွာ ကြၽန္ေတာ္
ဒီေန႔ျဖစ္ခဲ႕တဲ့ အျဖစ္ပ်က္ေတြကို ျပန္စဥ္းစား
မိေနတယ္ ။ အိပ္မက္လို႔ကို ထင္ေနတာ ။
ကြ်န္ေတာ့အသက္၂၁မွာ သက္တမ္းတစ္
ေလွ်ာက္ ရည္းစားတစ္ေယာက္မွေတာင္
မထားခဲ့ဖူးဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ ဒီေန႔
တစ္ေယာက္ကို နမ္းခဲ့တယ္ ။ အဲ့လူက မိန္း
ကေလးမဟုတ္ဘဲ ေယာက်္ားေလးတစ္
ေယာက္ ။ အဲ့လူက 0062 တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕
အဆိုးဆံုး ဂ်ဴနီယာ ။ ဒါမျဖစ္သင့္ဘူးမလား ?
ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကို ဘယ္လိုမွ မတြန္း
လွန္ႏိုင္ဘူး ။ မျငင္းနိုင္ဘူး ။ လြန္ခဲ့တဲ့တစ
္ပာတ္ကေတာ့ သူကြ်န္ေတာ့္ကို စိတ္ဝင္စားေန
မွန္း သိသိခ်င္း မျဖစ္သင့္ဘူးဆိုၿပီး သူ႔ကို
ေ႐ွာင္ခဲ့ပါေသးတယ္ ။
အဲ့လိုေ႐ွာင္ခဲ့တုန္းက ကြၽန္ေတာ့္ရင္တစ္ခုလံုး
ေၾကကဲြမတက္ ခံစားခဲ့ရတာကို ခုထိ မွတ္မိ
ေသးတယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္မေတြ႔ခ်င္လို႔
ကြၽန္ေတာ့္ စာအုပ္ေတြ စာၾကည့္တိုက္မွာ
ထားခဲ့ဖို႔ ဖုန္းဆက္တုန္းက သူဝန္ခံဖို႔
ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္ ရင္မဆိုင္ႏိုင္လို႔
ဖုန္းကို ခ်ပစ္ခဲ့တယ္ ။ ဖုန္းခ်လို႔အၿပီး အဆိုး
ဆံုး ကြၽန္ေတာ္ ခံစားရတာကေတာ့
ကြၽန္ေတာ့္လသာေဆာင္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္
အခန္းက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ငိုေနတာ
ကို ျမင္လိုက္ရတာပါပဲ ။ ကြၽန္ေတာ္ ဘာလို႔
အဲ့ေကာင္ေလးကို ဝမ္းနည္းေစခဲ့တာပါလိမ့္ ။
သူငိုေနတာကို ျမင္ရေတာလ ကြၽန္ေတာ္လဲ
ခံစားရတယ္ ။ ေသခ်ာပါၿပီ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္
