MAVİNİN ELLİ TONU

~BENİMSİN~

"Anne anne"diye bağırıyordum. Beni çağırıyordu ama onu bulamıyordum. Deli gibi koşuyordum. Bir yandanda " nerdesin anne " diyordum,sonunda sesi daha yakından gelirken biraz daha hızlandım. Annemi gördüğümde bir uçurumun başındaydı ve üzerinde beyaz uzun bir elbise vardı. Aynı bir melek gibi duruyordu karşımda,biraz daha yanına yaklaşıp " annem " diye sesizce fısıldadım.

Bana o güzel gülümsemesinden bağış ederken konuşmaya başladı." güzel kızım benim sizi yanlız bıraktığım için affedin beni" dedi o güzel şefkatli sesi kulağımda çınladı.konuşmama fırsat vermeden devam etti " kardeşine sahip çık ezram o sana emanet onu hiçbirzaman benim yaptığım gibi yanlız bırakma kızım" dedi daha sonra gözden kayboldu hemen endişeyle etrafıma baktım deli gibi " anne anne nereye gittin anne " diye bağırıp etrafıma bakıyordum ama yoktu.

Yataktan kanter içinde " anne " diyerek uyandım. Etrafıma baktığımda odamda olduğumu gördüm yine rüya görmüştüm. Yorganı üzerimden itekleyerek, ayağa kalktım. Banyoya girip ellimi yüzümü yıkadıktan sonra banyodan çıktım.odama gecmeden önce efenin odasının önüne geldim yavaşca kapısını aralayıp kafamı içeriy soktum. Küçüğüm hala mışıl mışıl uyuyordu kolumda ki saate baktığımda efenin okula gitmesne daha yarım saat vardı.uyanana kadar kahvaltı hazırlamaya karar verdim. Odasının kapısını yine sessiz bir şekilde kapattım.