ၾကယ္ခိုးသူ
'Morning ကေလးေလး.....'
အခန္းထဲသို႔ သူဝင္လာၿပီး ကုတင္ထက္႐ွိျဖဴ ျဖဴ ႏုႏုေကာင္ေလး၏ပါးထက္သို႔ အနမ္းတစ္ပြင့္ေႁခြလိုက္ေသာ္လည္းထံုးစံအတိုင္းတုန္႔ျပန္မႈကေတာ့မ႐ွိ။ အေရာင္မဲ့ေနေသာမ်က္လံုးမ်ားႏွင့္အသက္မ႐ွိသူတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔မ်က္ႏွာၾကတ္အားေပါက္ထြက္မတတ္စူးစူးဝါးဝါးစိုက္ၾကည့္ေနေသာထိုေကာင္ေလးမွာ ပံုေဖာ္ခြင့္မရေသာေဒါသတို႔ကိုအံတင္းခံေနရံုမွလြဲ၍တျခားမ႐ွိ။
သူကေတာ့ သူ ' ကေလးေလး ' ဟု တင္စားေခၚေဝၚသည့္ ထိုေကာင္ေလး၏ေဘးတြင္ထိုင္သည္။ ထိုေကာင္ေလး၏လက္ဖဝါးႏုႏုတို႔ကိုမထိရက္သလို မထိတထိေလးကိုင္သည္။
ထိုေကာင္ေလး၏ မ်က္လံုးအစံုမွနာက်င္ေနမႈတို႔ကိုဂ႐ုမထားမိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ထိုေကာင္ေလး၏ ျပစ္မ်ိဳးမွဲ႔မထင္ မ်က္ႏွာေလးကုိတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနရသည္မွာမဝႏိုင္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔အားစကားတစ္ခြန္းမွျပန္မေျပာေသာထိုေကာင္ေလးအား သူေျပာခ်င္သည့္စကားမ်ားတစ္သီတစ္တန္းႀကီးေျပာသည္။
မနက္စာအေၾကာင္း၊ ညကသူဖတ္ခဲ့ေသာစာအုပ္အေၾကာင္း၊ မနက္ျဖန္ ျမဳိ့လယ္္ေခါင္တြင္က်င္းပမည့္ show ပြဲအေၾကာင္း စသည္ စသည္တို႔ကိုမရပ္မနားတမ္းေျပာသည္။ ထို႔ေနာက္ သူဆုပ္ကိုင္ထားေသာထိုေကာင္ေလး၏လက္ဖဝါးေလးကုိ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းပါးမ်ားႏွင့္ဖိကပ္႐ႈိက္နမ္းလိုက္သည္။ ဘယ္ႏွစကၠန္႔ ဘယ္ႏွမိနစ္ၾကာသြားသလဲဆိုတာ သူမသိ။
သူ႔အနမ္းမ်ားသည္အခ်ိန္ကန္႔သတ္ခ်က္မဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ အရင္ေန႔ရက္မ်ားလိုပင္ အဖန္တရာေထေအာင္ေၾကမြေနေသာ ေန႔ရက္တစ္ရက္ကိုဆက္လက္ပံုေဖာ္ရန္ ၊ ပိုေကာင္းလာမလား ပိုဆိုးသြားမလား
အရင္ေန႔ကအတိုင္းေလးသာဆက္႐ွိေနမလားဆိုတာ သူကုိယ္တိုင္မသိေသးေသာ ေန႔ရက္ကိုျဖတ္သန္းရန္ သူအခန္းအျပင္ဘက္ျပန္ထြက္သြားသည္။
YOU ARE READING
ၾကယ္ခိုးသူ ႏွင့္အျခားဝတၳဳတိုမ်ား (BL,GL)
Teen Fictionကေလးေလး ကုိအျပင္မွာပထမဆံုးေတြ႔ဖူးတဲ့ေန႔။ အဲ့ဒီ့ေန႔က တိတ္တိတ္ေလး ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္။ တစ္ေန႔က်ကေလးကုိခိုးမယ္လို႔။