Conversation
( GL Short story )
ေရး မ်က္လံုးႏွစ္လံုးပြင့္လာခ်ိန္မွာ ေနေရာင္ျခည္ ျပင္းျ့ပင္းေတြဟာ သူမရဲ႕တစ္ကိုယ္လံုးကိုထိုးေနၿပီ။ ဒီမနက္ရဲ႕ေကာင္းကင္ျပာဟာ အရင္ေန႔ေတြ႔ကထက္အေရာင္ေဖ်ာ့ေနသလိုပဲ။ ညကေအးစက္မာေက်ာေနတဲ့တိုက္ေခါင္မိုးတစ္ခုေပၚမွာ ၾကယ္ေတြကိုၾကည့္ရင္း ေရး အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တာ။ ညက ၾကယ္ေတြစံုခဲ့ေပမယ့္ ေရးအတြက္ေတာ့ မလွပႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒီမနက္ခင္းလည္းထိုနည္းလည္းေကာင္းပဲ။
မေန႔ကတစ္ေန႔လံုး အရက္ေတြကလြဲရင္ဘာကိုမွ ဟုတ္တိပက္တိမစားပဲအိပ္ေပ်ာ္သြားတာမို႔ ေရးရဲ႕
ရင္ေခါင္းေတြထဲပူေနၿပီးဗိုက္ထဲကဟာေနတယ္။
ဒါေပမယ့္ တစ္ခုခုစားလိုက္ဖို႔အစီအစဥ္လဲေရးမွာမ႐ွိဘူး။
ေရး ရဲ႕ပံုမွန္ဘဝေနထိုင္မႈေတြဟာေပ်ာက္ဆံုးေနတာၾကာၿပီေလ။ ေနေရာင္ျခည္ရယ္၊ ေလးၾကမ္းၾကမ္းတစ္ခ်ဳိ့ရယ္ကလြဲရင္ဘယ္သူမွမ႐ွိတဲ့တိုက္ေခါင္မိုးေပၚမွာ ေရး ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ေနမိတယ္။ အိပ္ထားလို႔အနည္းငယ္ ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ေနတဲ့ သူမရဲ႕အနက္ေရာင္ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေတြကို လက္နဲ႔တစ္ခ်က္သပ္လိုက္တယ္။ ေရးရဲ႕မ်က္ဝန္းနက္ေတြက နာက်င္ေၾကကြဲျခင္းေတြကိုပိုက္ေထြးလို႔ ဟိုးအေဝးကိုမ်က္စိတစ္ဆံုးေငးေနတယ္။ သူမ အေတြးေတြထဲမွာ ေနရာယူထားတာကေတာ့ ေကာ္ဖီေရာင္ဆံပင္ေတြနဲ႔ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္အေၾကာင္းပဲ။ သူမရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းသြယ္ေတြၾကားမွာေပ်ာ္ေမြ႔ခဲ့ဖူးတဲ့ေကာ္ဖီေရာင္ဆံပင္ေခြေခြေလးေတြ။ခဏၾကာေတာ ့ေရး ထလာၿပီးတိုက္ေခါင္မိုးအစြန္းကိုေလ်ာက္သြားတယ္။ သူမေျခဖဝါးေအာက္ကေရညႇိစိမ္းစိမ္းေတြဟာဒီေန႔မွပိုၿပီးလွေနသလိုပဲ။ ေရး ေအာက္ကိုငံု ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လမ္းေပၚကေရြ႔ေနတဲ့ လူေတြကားေတြကိုေသးေသးေလးေတြပဲျမင္ရတယ္။ သူမကလြဲရင္တျခားအရာအားလံုးဟာသူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့အဆင္ေျပေနတယ္လို႔ ထင္မိတာေၾကာင့္ခပ္ေထ့ေထ့ေလးျပံဳးမိတယ္။ ေရး ရဲ႕အျပံဳးေတြဟာ အရင္ကလိုေတာက္ပမႈေတြမ႐ွိေတာ့တာအမွန္ပဲ။ ေကာင္းေကာင္းမျပံဳးႏုိင္တဲ့ရက္ေတြမ်ားလာတဲ့ေနာက္ေတာ့ ေရး အတြက္ အသက္႐ွင္ရတာေရာ အသက္႐ႈရတာပါပိုပိုၿပီးခက္ခဲလာတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေျခလွမ္းေတြကိုေ႐ွ႕တစ္လွမ္းတိုးလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ ေကာ္ဖီေရာင္ဆံပင္ေတြရဲ႕ပိုင္႐ွင္ေလးကိုေနာက္တစ္ေခါက္ေတာ့ေတြ႔ခ်င္မိေသးတယ္။
YOU ARE READING
ၾကယ္ခိုးသူ ႏွင့္အျခားဝတၳဳတိုမ်ား (BL,GL)
Novela Juvenilကေလးေလး ကုိအျပင္မွာပထမဆံုးေတြ႔ဖူးတဲ့ေန႔။ အဲ့ဒီ့ေန႔က တိတ္တိတ္ေလး ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္။ တစ္ေန႔က်ကေလးကုိခိုးမယ္လို႔။