ငယ္...
ေကာင္းကင္ထက္၌တလိပ္လိပ္တက္ေနေသာေရႊဝါေရာင္တိမ္မ်ားၾကားမွတိုးထြက္လာေသာေနမင္းသည္တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ေအးစိမ့္လွပေသာမနက္ခင္းတစ္ခုကိုေဆာင္က်ဥ္းေပးလာသည္။ အမ်ိဳးစံုေသာငွက္ကေလးမ်ား၏ေတးသီသံႏွင့္
ေတာင္ပံကေလးမ်ားတဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ၿပီးေဝယံထက္၌ေျပးလႊားပ်ံသန္းေနၾကသည္မွာဤမနက္ခင္းအားပိုမိုလွပေစရန္အေရာင္တင္ေပးေနသလိုပင္။
ထိုေရႊအိုေရာင္တိမ္သားတိမ္စိုင္မ်ားကိုျဖတ္၍ ျပတင္းတံခါးမွတစ္ဆင့္အခန္းထဲသို႔တိုးဝင္လာေသာေနေရာင္ျခည္သည္လတ္ဆတ္လင္းလက္လွသည္။ အလင္းႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာမွလာေသာေနေရာင္ျခည္တို႔မွာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ဤအခန္းေလးထဲ၌ခရီးဆံုးသေယာင္ျဖင့္အခန္းတစ္ခန္းလံုးအားလင္းေစလိုက္သည္။အိပ္ရာထက္မွ စိုင္းခြန္ တစ္ေယာက္ပြင့္ဟလာေသာမ်က္ခြံမ်ားႏွင့္အတူျပန္႔က်ဲေနသည့္အေတြးစိုင္တို႔ကေခါင္းထဲသို႔တျဖည္းျဖည္းတိုးဝင္လာသည္။ မ်က္ႏွာၾကတ္ႏွင့္နံရံတစ္ေလ်ာက္ေျပးလႊားေနေသာေနေရာင္ျခည္အလင္းတန္းမ်ားကုိခပ္ေတြေတြေလးၾကည့္ေနမိသည္။ ဆို႔နင့္မြန္းၾကပ္လာေသာရင္အစံုေၾကာင့္မ်က္ဝန္းေထာင္မွမ်က္ရည္စတို႔ကနားထင္ေပၚသို႔ျဖတ္ေျပးစီးထင္သြားရသည္။ သို႔ေသာ္နာက်င္ေနေသာရင္ဘတ္ကိုလက္ကေလးႏွင့္ဖိ၍အိပ္ရာထက္တြင္ထထိုင္လုိက္ၿပီးမ်က္ရည္စတို႔ကိုသုတ္လိုက္သည္။ေဘး႐ွိမီးအိမ္တင္စားပြဲကေလးတြင္တင္ထားေသာမ်က္မွန္ဘူးထဲမွမ်က္မွန္ကေလးကိုထုတ္၍တပ္လိုက္သည္။
သူဒီေန႔သြားစရာတစ္ခု႐ွိသည္။ မျဖစ္မေနသြားရမည္ျဖစ္၍အိပ္ရာအနီးတြင္ထား႐ွိေသာတုတ္ေကာက္ကေလးကိုယူလုိက္သည္။ ထိုတုတ္ေကာက္ကေလးသည္သူအားျပဳရမည့္လက္တစ္စံုလိုပင္သူ႔အတြက္အသံုးဝင္လွသည့္အေဖာ္ကေလးျဖစ္သည္။
YOU ARE READING
ၾကယ္ခိုးသူ ႏွင့္အျခားဝတၳဳတိုမ်ား (BL,GL)
Teen Fictionကေလးေလး ကုိအျပင္မွာပထမဆံုးေတြ႔ဖူးတဲ့ေန႔။ အဲ့ဒီ့ေန႔က တိတ္တိတ္ေလး ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္။ တစ္ေန႔က်ကေလးကုိခိုးမယ္လို႔။