Bir sonsuzluk var içimde.
Son veremediğim, bitmeyen duygular..
Kabullenemediğim yenilgiler, ağır gelen darbeler.
Kendimle girdiğim iç savaşlar..
İnsan aslında en çok kendine yenik düşüyormuş.
Geceyse hüznü ağırlayan,
Yağmursa seni düşünmeye sürükleyen..
Gitme geceye, izleme yağmuru.
Son ver çıkmazlarına..
Öyle ya!
Bazen bir vedadır insanı güçlendiren.
Vazgeçişlerdir belkide en güzel başlangıçlara vesile.
Terkediliştir belkide büyüdüğün an.
Önemli olanda bu değil mi?
Büyümek!
Olgunlaşmak yalnızca yaş almanın getirisi değildir.
Bazen acıyla, bazen sevinçle ama hep bir duyguyla büyür insan.
Acıya yenik düşmek ne haddimize!
Her yaşanılan başımızın üstüne.. 👉B.Y👈✍
