happy life ( b brave fanfiction )

Hoofdstuk 18

jaja hoofdstuk 18 alweer, die ik lekker in de zon heb gemaakt. Ik ben de laatste tijd druk druk druk. Sorry voor dat! Niet zo heel groot maarja.

Fenna

'Dus is het weer goed?' Vraagt sam me. Ik loop samen met Sam over straat, de straten die we allebei niet kennen. Wat we doen? Uitpraten. 'Ja, het is weer goed.' Ik geef sam een knuffel. 'Word het nu awkward tussen ons?' 'Als het aan mij ligt niet.' Antwoord Sam. Ik glimlach naar hem en samen lopen we verder.

'Het spijt me echt Fenna, volgende keer doen we wel als we niet dronken zijn.' 'Als er een volgende keer komt.' Lachend kijk ik sam aan die me met open mond aan staat te straren.

'Laten we terug gaan naar het hotel.' ik knik en samen lopen we naar het hotel van de jongens. 'Blijf je bij mij slapen vannacht?' Sam kijkt me met puppyogen aan. 'Vooruit.' Sam wilt net de deur dicht doen als Mandy met een rood gzicht de deur open trekt. 'Woow.' 'Wassup man?' 'Uh, niks ik ga naar het hotel, ga je mee Fenna?' 'Oh uh nee ik slaap bij Sam.' 'Oke geen gekken dingen doen nu he.' 'Maak je maar geen zorgen hoor' Zegt sam.

Samen loop ik met Sam naar ze kamer. 'Wil je al slapen of zullen we met de guys film kijken?' 'Ik ben nog niet moe hoor.' Ik trek een shirt van Sam aan en samen lopen we weer naar de woonkamer. 'Welke film is het?' De jongens halen hun schouders op. Ja daar heb ik veel aan. Ik kruip tegen Sam aan en met ze alle kijken we iets, ik heb geen idee wat we kijken. Eigenlijk best raa..vanochtend haatte ik Sam nog en nu lig ik weer in zijn armen... 'He geen geklef hier!' Zegt Jai. 'Alsof jij nooit klef doet met Gabriella.' We schieten in de lach en langzaam dommel ik in slaap. Want dat duits daar snap ik toch niks van?

~Mandy

Het is zo klein stukje van het hotel van de jongens naar ons hotel,maar ik heb het zo koud. God damn. Oke gewoon snel lopen,dan krijg ik het sneller warm. Want ik kan het hotel al zien.

Heel af en toe rijd er een auto voorbij maar dit keer blijf ik de motor horen en zie ik de lichten van een auto. Ik draai me om en zie een klein wit busje. Vreemd.. ik versnel me passen, maar het busje blijft achter me aankomen. Misschien moeten ze ook gewoon hier zijn? Nee Mandy hoe stom kan je zijn. Het busje rijd een zij straatje je in, yes. Opgelucht haal ik aandem. Ik ben nu nog maar een paar meter van het hotel vandaan, ik kijk steeds achterom of ik iets zie, maar niks. Ik loop het terrein op als iemand me pols beet pakt In een ruk draai ik me om en zie iemand helemaal in het zwart, dus kan ik niet zien wie het is. Ik probeer mezelf los te slaan maar het lukt niet. 'Laat me gaan, wie ben je!?' 'Het doet me pijn dat je dat niet weet.' Die stem..no way. Ik sla een gil en word dan kei hard in me gezicht geslagen. Alles draait en ik voel dat ik opgetild word. Ik zie het busje weer verschijnen en angst bekruipt me.

'NEE LAAT ME LOS!' 'Ssst'. Ik probeer me los te slaan en aan de deur vast te houden maar het lukt niet doordat ik nog een harde klap krijg. Ik zou me ouders ouders en me zus en broer nooit meer zien en nog erger ik zie kaj nooit meer. Langzaam word alles zwart voor me ogen.

Oeehhh, vote & comment