Jaroline (Jason And Caroline)

Hoofdstuk 4

Jason reikte zijn flesje naar Patty. "Hier, dit was nog van jou geloof ik". Hij slikte even, want hij wist dat het flesje niet van Patty was. "Oh, ehm.. Leg daar maar ergens neer". Hij wees ergens achter zich, terwijl hij zijn ogen gefixeerd op zijn laptop gericht hield. Jason had geluk dat Patty niet erg netjes was, en opruimen was niet echt zijn hobby, dus dat flesje zou best van Patty geweest kunnen zijn. Jason staarde enkele momenten naar Patty, de jeuk die in zijn buik woedde verbreidde zich en maakte zich meester over heel zijn lichaam. Hij merkte niet eens dat Luke achter hem was komen staan, en schrok erg op van zijn 'hoi', gericht naar Patty. Patty keek even op en deed zijn laptop dicht. "Is dit een soort van interventie? Wat heb ik nou weer verkeerd gedaan?", het klonk serieus, maar Jason zag de kleine lachrimpeltjes onder zijn ogen. Luke nam het woord weer, met Patty in de buurt wist Jason opeens zo weinig te zeggen. "Jason kwam hier om te vertellen wat ons idee was voor de volgende video, maar ik ken hem langer dan vandaag en had een vermoeden dat hij hier niets anders zou doen dan sta..." "Oh ja!", riep Jason snel, terwijl hij Luke een vernietigende blik toewierp, "we hadden bedacht een Q&A te doen." Patty leek niks gemerkt te hebben, al wist Jason dat dat uiterlijke schijn was. Als er iemand goed kon opletten, dan was het Patty wel. "Okay, whatever. Kunnen jullie nog even naar mijn video kijken voordat jullie weggaan?"

Jason lag op zijn bed. Hij wilde wel slapen, maar zijn hoofd moest verwerken wat er die dag allemaal was gebeurt. Luke had duidelijk door wat er gaande was, dus was Jason hem meteen nadat ze Patty's kamer uitliepen achterna gegaan. Eindelijk een voordeel dat Patty zo ver weg in het appartement woonde.

"Wat was dat nou?", hij probeerde zich in te houden, maar de woede suisde door zijn lijf. Luke daarentegen vond het wel grappig. "Dude, waar maak je je druk om? Je wilt toch weten of hij hetzelfde voor jou voelt?" Jason voelde zijn bloed naar zijn wangen trekken, maar hoopte dat Luke dit zou opvatten als teken van boosheid. "Niemand voelt hier iets voor iemand... Dat jij gay bent betekend niet dat de hele wereld gay is." Jason zag de pijn in de ogen van Luke. Luke was voor 100 procent straight, maar werd vroeger altijd aangezien voor gay. En hoewel het misschien een doodnormaal scheldwoord is voor de meeste mensen, opende het innerlijke wonden bij Luke. "Het spijt me, ik wilde niet...", begon Jason, maar Luke wees naar de deur en draaide zich om. Fijn. Nu had Jason niemand meer waarmee hij een normaal gesprek zou kunnen voeren in dit huis.