-HATER TEARS-

I'M NOT A ROBOT!..

-ÖNCEKİ BÖLÜM-

Hızlıca kalktım yataktan. . nefes nefese kalmıştım.

JİMİN: iyi misin? sanırım kabus gördün..

MİN Jİ: huh? ıhm. evet.. çok kötüydü..

JİMİN: ben buradayım merak etme..

ve kolları ile beni arasına aldı ve gene o kokusunu içime çektim..

BİR KERE DAHA ANLADIM SİGARANIN YANIK KOKUSUNDAN DAHA GÜZEL OLDUĞUNU...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ağlamaya başladım.. her şeyin bir anda gerçek olduğu sanmıştım.. korkmuştum..

MİN Jİ: şey.. ben geliyorum..

hızlıca banyoya koştum ve kapıyı kilitledim.. 

JİMİN: MİN Jİ-AH iyi misin?

MİN Jİ: huh? ouh evet iyiyim..

JİMİN: emin misin?

MİN Jİ: evet..

duş suyunu açtım ve yere oturup ağlamaya devam ettim.. çünkü benim gerçekten hiç kimsemim olmadığını şuan fark ettim.. bu üzücü ve acınacak bir durumdu.. kendime sanırsam acıyordum.. yalnızlığa o kadar alıştım ki, jimin de bırakırsa bu sefer nasıl dayanacağım bilemiyorum..

-KENDİ KENDİNE-

WOAH MİN Jİ-AH 15 YIL GEÇMİŞ,İYİ DAYANMIŞSIN..

PEKİ ŞİMDİ NE YAPACAKSIN?

BİLMİYORUM..

BAŞLADIĞIN YERDEN DEĞİL KALDIĞIN YERDEN DEVAM EDECEKSİN DEVAM ETMEK ZORUNDASIN..

BUNU BAŞARABİLİRSİN!

FİGHTİNG!

FİGHTİNG!

biranda kapı açıldı ve içeriye jimin girdi hemen yanıma oturup,

JİMİN: İYİ MİSİN?

MİN Jİ: YA! iyiyim dedim ya!

JİMİN: korkuttun beni!

MİN Jİ: sende beni korkutuyorsun