Drug Addicts.(HS)

Κεφάλαιο 2ο.

Harry.

Σε όλη τη διαδρομή σκεφτόμουν πως μπορεί να είναι μετά από 6 χρόνια. Είχε αλλάξει; Ναι, σίγουρα. Όταν έφυγα για σπουδές ήταν 11 χρονών, σχεδόν μωρό. Χωρίς να το καταλάβω ήμουν έξω από την έπαυλή της και πάρκαρα το αυτοκίνητο. Μία αναστάτωση ακουγόταν από το εσωτερικό του σπιτιού και προς στιγμήν δίσταζα να χτυπήσω.

«Ψάχνεις κάποιον;», ακούστηκε μια φωνή δίπλα μου και αντικρίζοντας την κοπέλα που μιλούσε ένιωθα να χάνω την επαφή με τον κόσμο. Πανέμορφη. Βασικά το πανέμορφη ήταν πολύ λίγο για να την περιγράψω, όμως δεν έβρισκα κάτι καλύτερο εκείνη τη στιγμή. Τα πράσινα μάτια της με κοιτούσαν με ένα βλέμμα γεμάτο απορία. Ήταν λίγο πιο κοντή από εμένα, ντυμένη με μαύρα ρούχα και φαινόταν μικρότερη. Ίσως και να ήταν.

«Έχεις σκοπό να μου απαντήσεις ή μήπως είσαι μουγγός;», με ειρωνεύτηκε.

«Άκου να σου πω μικρή μάλλον δεν ξέρεις σε ποιον μιλάς. Τέλος πάντων, ήρθα να πάρω τη Σωτηρία να πάμε στην κηδεία!», είπα και πήγα να χτυπήσω την πόρτα, όμως η φωνή της με σταμάτησε.

«Hazzy;», αποκρίθηκε απορημένη. «Εσύ είσαι;»

Κάποιος πρέπει να μου κάνει πλάκα αυτή τη στιγμή. Τόσο καιρό που έχω να τη δω δεν περίμενα να έχει αλλάξει τόσο πολύ. Δεν γίνεται.

«Simmy πες μου ότι μου κάνεις πλάκα;», την παίρνω στην αγκαλιά μου και την σφίγγω. Δε μπορώ να το εξηγήσω αλλά μου είχε λείψει πάρα πολύ για κάποιον ανεξήγητο λόγο. «Συλλυπητήρια, πως είσαι;»

«Μην αγχώνεσαι Harold, απλά ας φύγουμε.» και έτσι απλά πήγε στο αυτοκίνητο, άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού και μπήκε μέσα. Ήρεμη. Ο πατέρας της πέθανε και δεν υπάρχει η παραμικρή θλίψη στα μάτια της. Δε νομίζω να άλλαξε τόσο πολύ και να έγινε τόσο αναίσθητη. Τι ακριβώς έχει γίνει;

«Θα έρθεις να φύγουμε ή θα κάθεσαι να κοιτάς σα να είδες φάντασμα; Τελείωνε και μπες μέσα!», γρύλισε. Είχε τσαμπουκά πράγμα πρωτότυπο και διαφορετικό για γυναίκα. Ένα ήταν σίγουρο, είχαν αλλάξει πολύ και η Σωτηρία δεν ήταν πλέον το κοριτσάκι που άφησα όταν έφυγα για σπουδές.

Ο Harry μπήκε στο αυτοκίνητο και οδηγούσε σιωπηλός μέχρι το νεκροταφείο. Η παρουσία δίπλα του έμοιαζε ανεπηρέαστη από αυτό το θάνατο και του φαινόταν παράξενο. Δε μπορούσε να καταλάβει τι τον έλκυε πάνω της.