Bella to czarodziejka, pracująca jako weterynarz, o nadzwyczajnej umiejętności, jaką jest rozumienie zwierząt. Rzadko się zdarza, aby czarodziej posiadał już od początku jakikolwiek dar. Pewnego dnia Bella dostaje list, który zawiera przyjęcie do na...
Podbiegłam do okna, przy którym latał list. Tak, dokładnie. List. List miał dwa skrzydełka, które trzepotały szybciej niż skrzydła koliberka. Czy to też jest skutek mojej niekontrolowanej magii?
– Czy dobrze trafiłem? Bella Moon? – patrzyłam na list z szeroko otwartymi oczami i rozchylonymi ustami. On mówił ludzkim głosem. Ten list gada! Albo to ja mam już jakieś schizy...
– Tak, dobrze trafiłeś. Jestem Bella Moon – list wleciał do środka i zbliżył się do mnie.
– Ekhem, serdecznie pani gratuluję przyjęcia do Akademii Magii Gedonelune. Wszystkie potrzebne rzeczy ma pani wypisane, eee... na mnie.
– Zaraz, co?! – Akademia Gedonelune! Coś podobnego! To najsłynniejsza Akademia w całym kraju! To niemożliwe... nie mogłam zostać przyjęta. Nie jestem dobra w magii... zaraz. A skąd się o mnie dowiedzieli? Kto im o mnie powiedział? Przecież nie jestem znana... no i nie pisałam żadnego pisma do tej szkoły, z prośbą o przyjęcie. Co jest grane? Nie mogłam w to po prostu uwierzyć. Dzień zapowiadał się normalnie, a tu nagle dzbanek zaczął latać mi po chałupie, teraz przyleciał do mnie gadający list z Akademii Gedonelune... muszę się upewnić, że to prawda. W tym celu złapałam gwałtownie list i zaczęłam go czytać. Natomiast ten próbował się wyrwać.
– EJ! ŁAPY PRECZ ODE MNIE! MASZ MOKRE RĘCE! – gadająca kartka w końcu uciekła z moich dłoni i wyglądała na zdenerwowaną. – A właśnie... dlaczego stoisz tu jak słup soli w mokrych ubraniach i włosach? Co ty zrobiłaś? – podrapałam się nerwowo po karku. Nie wiedziałam czy powiedzieć kartce prawdę, czy raczej nie odpowiadać.
– Ech, to nic takiego, po prostu... miałam pewny wypadek z... dzbankiem.
– W takim razie lepiej zacznij się pakować, bo swoją naukę w Akademii zaczynasz już dziś, a dokładnie teraz.
– Że co? Nie! Nie jestem jeszcze na to psychicznie gotowa! No i poza tym nie mam żadnych książek, mundurka... nic. – List tylko zaszelestał cicho, co miało oznaczać ciężkie westchnięcie. Znów kazał mi się pakować, aby nie przeciągać. W końcu zaczęłam to robić, choć czułam w sobie stres i jednocześnie ogromne podniecenie.
•••••••••••••••••••••••••
Stałam już przed moim drewnianym domkiem z walizką w ręce, lecz wciąż byłam cała mokra. Teraz moim największym problemem jest to, czy ja zdążę wyschnąć do tej Akademii.
– A więc pora użyć nieco magii – oznajmił list, przelatując tuż przed moim nosem. List zaczął drżeć i świecić na biało. Poczułam dziwne mrowienie w brzuchu... w rękach... w nogach... po prostu wszędzie. Nim się obejrzałam, miałam na sobie szkolny mundurek oraz upięte włosy w dwie, długie, gęste kitki. A co najważniejsze, byłam sucha.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Nie zdążyłam jeszcze się dobrze zapoznać ze swym nowym strojem, a list znów zaczął czarować. Nagle w moich dłoniach pojawiła się a la przypinka, która pokazywała innym, iż jestem uczennicą danej szkoły. – Nie waż się jej zgubić! Jeśli zgubisz ją raz, to możesz się pożegnać z Akademią.
– W takim razie, gdzie mam ją dać, aby jej nie zgubić? – miałam wrażenie, że gdyby list posiadał ręce, to uderzyłby się w czoło z otwartej dłoni.
– Być może masz na imię Bella nie bez powodu, bo rzeczywiście jesteś piękna, ale jaka pusta...
– Hej, nie pozwalaj sobie! Ja tylko żartowałam – wywróciłam oczami, by w następnej kolejności przyczepić sobie przypinkę do granatowej kamizelki. – Jak się dostaniemy do Akademii? Umiesz nas tam przeteleportować?
– Żartujesz sobie? Jestem tylko listem a nie potężnym czarodziejem. Listy nie umieją się teleportować, bo nasz twórca stwierdził, że nie mamy takiej potrzeby, ze względu na to, że mamy skrzydełka.
– No to jak się tam dostaniemy? – zadałam pytanie jeszcze raz i nie dostałam odpowiedzi od listu. Dostałam za to bilet do ekspresu. – Pojedziemy tam specjalnym pociągiem. A książki znajdują się już w twoim pokoju, w dormitorium. O to nie musisz się już martwić. Twoim jedynym zmartwieniem jest tylko to, aby się nie skompromitować przed nauczycielami i prefektami a także przed innymi uczniami...
WITAM SERDECZNIE W MOIM NOWYM OPOWIADANIU Z GATUNKU FANTASY. MAM NADZIEJĘ, ŻE KSIĄŻKA SIĘ WAM SPODOBA, CHOCIAŻBY W NAJMNIEJSZYM STOPNIU. ZACHĘCAM TAKŻE DO KOMENTOWANIA I GŁOSOWANIA 😄💕💕💕💕💕
