Lanet olası okulumda bir gün daha çekinerek okulun kapısından girdim tam okula girecekken bir gurup çocuk herkezin önünde;
"Dozeeerrr"diye bağırmasıyla herkez bana güldü bir kez daha nefret ettim kendimden. Bende insandım oysa sırf kilom yüzünden dışladılar beni insanlıktan soyutlayıp bir taş gibi gördüler beni tüm derslerde ve tenefüslerde bunu düşündüm ve dersleride hiç dinlemedim.
Zaten kötüler daha ne kadar kötü olabilirki gerçi hocalarda bana takmış durumda. Neyim ben. Anlımda;
"Aşağıla beni"mi yazıyo. Eve geldiğimde evde kimse yoktu bu beni rahatlattı çünkü içim çok doluydu boşaltmalıydım gün boyu ağladım tam dinmişti ki ağlamam annem geldi bide o bana bağrınca iyice kaptırıp bağırmaya başladım ;
"Ben neyim söyleyin bana bir köpek miyim ya da taş neden herkez bana zarar vermek istiyo ben size ne yaptım. İste ben buyum iğrenç bir yağ torbası " bunları nasıl söyledim hiç bilmiyorum ama rahatlamıştım.
Annem yanıma gelerek ağlamaklı gözlerle bana sarıldı ;
"Noldu benim bir taneme"dedi dayanamayıp herşeyi ona anlattım o zamanlar en güvendiğim insan sayılırdı.
"Hepsi geçicek bebeğim sen çok güzel bir kızsın kendine haksızlık etme onları duyma sen kendine inan yeter" biraz olsun rahatlamıştım ama yinede içimde tarif edilemez bir eziklik vardı acı acı kanayan bir yara gibi.
Annem odadan çıktığında yastığıma gömülüp uyudum bu gece hiç birşey yapacak halim yoktu.
