Sabah kalkıp üstümü giyindim. Mutfağa gittim tam sofraya oturdum babam geldi lanet olsun sabah sabah yine sinir edicekti böyle bir babam olduğu için bir kez daha lanet ettim ;
"Az ye az şu göbeğe bak" bir damla yaş daha aktı gözümden elimdeki çatalı masaya bıraktım oysa daha bir lokma bile yememiştim ama onun için ne fark ederki.
Aç aç okula gittim yine aptal okul nefret ediyorum bu hayattan huzur bulabileceğim hiç bir yer yok benim neden hayatım kitaptakiler gibi değil.
Okula gelmemi sağlayan tek kişi sevdiğim çocuktu Merti o kadar seviyordum ki onu görebilmek için herşeyi yapıyordum o beni görmüyordu ama onun için bir ruhtan ibarettim ama onu görmek bile bana huzur veriyordu.
Karşılıksız aşklar hep biter benimkide bitti sene sonuna gelmiştik ve o mezun olucaktı benimse daha bir senem vardı.
Okulun son günü karneleri aldık tam merdivenlerden inerken gözlerime öyle bir baktı ki içimden bişeyler koptuğuna eminim. Eve geldiğimde bir süre daha ağladım ama çok sürmedi. Artık bitmişti okul daha da berbat olucaktı beni bağlayan bir şey kalmadı artık.
Belki bir gün onu tekrar görürüm inşallah o gün özgüvenim yerine gwlmiş olur çünkü şuan kendimi yerdeki çöpten daha değersiz hissediyorum.
