Bir başkasın (Baekhyun)

Bölüm 6

Uyandığım zaman Min chanyeol'ü yatırıyordu ve ona güvendeyiz artık sakın korkma olur mu,dedi.Ağladığını gördüm ayrıca yarası hala kanıyordu.Yaranı temizlemeliyiz,dedim.Ben yaparım,yoruldun, dinlenmene bak sen,dedi.Ne yorulması,işin zor kısmını sen hallettin üstüne üstlük vuruldun,dinlenmesi gereken biri varsa o da sensin Min dedim,sinirlenmiştim bu durumda bile başkalarını düşünmesi gerekmezdi.Alışkınım ben,bu yaralara da,yaralandıktan sonra tek başıma kendime bakmaya çalışmaya da.Çocukluğumdan beri bu dünyada tek başımaydım ben,kendime bakmayı bilirim yani, endişelenme sen,dedi.Ve yan odaya girdi ancak kapıyı açık bırakmıştı belki de her ne kadar alışkın olsa da bu sefer yalnız olmak istemiyordu. İçeri girdim,bana annemi ve babamı sordu,seni nasıl severlerdi anlatsana biraz,dedi.Anlatayım hatta izin verirsen sana chanyeol'ü de anlatayım,sabah sormuştun ya hani,şimdi sana anlatabileceğimi hissediyorum,şu an kendimde bu gücü hissedebiliyorum.Sen bunları anlatacağım ilk insansın,Min.Hikayemi bilmek ister misin,dedim.İsterim şu an buna ihtiyacım var,ben yaramı temizlerken sen anlat olur mu Baek,dedi ve kıyafetini çıkardı biraz da zorlanarak. Gerçekten de iki kolunda da sırtının görünen yerlerinde de bir sürü yara vardı,çok yaralanmışsın,çok acımış olmalılar, dedim. Emin ol canımı daha çok yakan şeyler olmuştu hala da oluyor,boş ver beni de başla anlatmaya,annenle babandan başla ama,dedi. Peki,dedim ve başladım anlatmaya.En küçük hallerimi hatırlamıyorum tabi ama kendimi bildim bileli yanımda annemle babam  vardı . Bisiklete bindiğimde,kaydıraktan kayarken,sallanırken,koşarken,ilk kez balık tutmaya gittiğimizde,yüzmeyi öğrendiğimde kısacası her zaman yanımdaydı onlar.Birbirimizden hiç ayrılmazdık ve ben,onların beni sevdiğini her şeyden iyi bilirdim.Onlar benim annem ve babamdı. Bildiğim tek gerçek de buydu onlar hakkında.Onları çok seviyordum ve onlarsız bir hayatı düşünemiyordum bile,ayrıca bence bir evladın sevilebileceği kadar sevildim ben.Ama bundan yaklaşık üç sene önce bir kahvaltı sonrasında bir şey öğrendim bir kaza yüzünden.Arabanın teki bize çarpmıştı ve onlar çok kötü yaralanmışlardı.Ayrıca annem hamileymiş ve doğum başlamış kaza yüzünden.Babam çok dayanamamıştı,sanırım annem de karnındaki çocuk için dayanıyordu evlatlarını çok severdi o,onlar için yapamayacağı şey yoktu.Onu doğurduktan sonra annem de ölmüştü ve ben aynı günde hayatımın en önemli iki insanını da kaybetmiştim.Şimdiyse bana onlardan kalan şey kardeşimdi,chanyeol .Evet o benim kardeşim,insanlar değil dediler,o senin kardeşin değil,ama benim annemin babamın çocuğu nasıl benim kardeşim olmazdı aklım almıyordu doğrusu.

Meğer ben evlatlıkmışım,meğer annemle babam benim annemle babam değilmiş ama bu nasıl olurdu ki?Ne yapmalıydım,annemle babamı düşündüm, evet belki beni doğuran annem değildi ama beni büyüten annemdi. Belki bana ismimi veren babam değildi ama bana hep arka çıkan babamdı.Ve  chanyeol da kesinlikle benim kardeşim oluyordu,öz kardeşim olmaması kimin umrundaydı ki. chanyeol annemin ve babamın bana verdikleri son şeydi,o bana verilmiş bir hediyeydi ve onlar nasıl benim yanımda oldularsa  hayatım boyunca ben de onun yanında olacaktım.Bu yüzden sürekli chanyeol diye tuttturdum,o benim hayatımdaki en önemli şey çünkü,dedim bunları anlatırken göz yaşlarıma hakim olamadım,kusura bakma hikayemle seni de üzmek istemezdim,dedim.Sen neyden bahsediyorsun Baek,dedi

.Bence bu üzücü bir hikaye değil,sen harika iki insana sahipmişsin,ayrıca onlar giderken bile senin yanına birini bırakıp gitmişler,bence de onlar senin annen ve baban,ve chanyeol de kardeşin.Biliyor musun çok kıskandım seni şu an,dedi,gözyaşları hızla akmaya devam ediyordu bu arada yarasını temişlemişti,şimdi de sarıyordu.Neden ki,dedim.Senin annenle baban kötü insanlar mıydı,seninle oynamamışlar mıydı sen küçükken?Keşke,dedi iç çekerek.Bilyor musun,haklarında hiç bir fikrim yok çünkü benim bir annem de babam da yok,dedi.Kötü olsalardı,benimle oynamasalardı,hatta beni dövselerdi ama olsalardı keşke.Beni bırakmış olmasalardı yeterdi bana,dünyaya da,insanlara da olan inancımı yok etmeselerdi keşke.Sevilmenin,evlat olmanın ne demek olduğunu bilmeme izin verselerdi keşke.Çok mu şey istiyordum acaba onlardan,çok kötü bir çocuk muydum acaba,çirkin miydim yüzüme bakılamayacak,öpüp koklanılamayacak,alıp da bağrına basılamayacak kadar,sarılmanın ne olduğunu ben de bilseydim,birinin yanında güvende hissedebilmeyi ben de hissetseydim,sadece bir ailem olsun istemiştim oysaki ben...,dedi. Kendiminkini acı,üzüntü sanırdım ben de,öz olmasa ne olur ben dünyanın en iyi ailesine sahiptim.Min için çok üzüldüm,kim bilir ne acılar çekmişti,ne çok yalnız hissetmişti.Bana acıma lütfen,bu yüzden paylaşmadım seninle bunları,sadece her yaralandığımda bunları hatırlıyorum ben,şu an yanımda olduğun için anlattım sana da,ama unutmalısın bu anlattıklarımı hem de mutlaka,ben de unutuyorum zaten,dediğim gibi yaralandığımda hatırlıyorum sadece,asla ama asla bana acıyan gözlerle bakma olur mu,dedi sesinde çaresizlik gizliydi gözleri de ağlamaktan kan çanağına dönmüştü tamam,dedim sessizce.Bu sırada yarasını sarmayı da bitirmişti ve geniş bir penye geçirmişti üstüne,ağlamaya devam ediyordu bir yandan da.Min kusura bakma ama ben malesef bunu yapmaya mecburum şu an, dedim ve ona sarıldım.

İlk önce tepkisiz kaldı,rahatsız olduğunu da düşünerek geriye çekiliyordum ki,demek böyle bir hismiş,dedi ve beni kendine doğru çekerek o da bana sarıldı.İlk kez birine sarılıyorum,dedi biraz daha böyle kalabilir miyiz gerçekten buna ihtiyacım var gibi ama eğer istemiyorsan söylemelisin Baek,dedi zorla bunu yapmanı isteyemem senden.Biliyor musun Min,ben de ilk kez sarıldığım bir insana sarılmayı bırakmayı hiç ama hiç istemiyorum.

Bana sarılmaya devam etmelisin çünkü buna benim de ihtiyacım var gibi görünüyor dedim ikimiz de hafifçe gülümsüyorduk,şu an acılarımıza rağmen mutluyduk.Bunun sebebi de galiba beraber olmamızdı hatta ondan da öte sarılıyor olmamızdı.Ona sarılmayı istemem de bununla sınırlı kalmayacaktı,artık kalmasını istemiyordum da...
Şuan çok mutluyum çünkü bu bölümde pek gif ya da fotoğraf kullanmadım.Neden biliyor musunuz? Çünkü ne Baekhyun'un ne de suzy'nin bölümde ki gibi üzüldükleri anlar yoktu. En azından medyada..
Bu arada medyadaki şarkıyı bugün izledim. Beni baya etkiledi. Sesleri gerçekten çok güzel