Her zaman erkek olan kızı kurtarırdı. Peki ya bu sefer kız erkek olanı kurtarırsa?
~Bu kız çok farklı. Nasıl bu kadar cesur, becerikli ve güzel olabilir! 💕-Baekhyun
~Artık ailemsin. İstesen de seni bırakmam 👌-Min
Baba olmak, kelimelerin tasvir etmeye yetmediği, hissettirdiklerini anlatabilmenin mümkün olmadığı duygular yaşatıyormuş insana. Bilmezdim, bilemezdim ta ki baba olana kadar. Peki anne olmak, dokuz ay rahminde muhafaza ettiğin o küçük bedenleri, nihayet doğduklarında görmek bu da tarifi mümkün olmayan bir duygu. Sadece bu kadarıyla bile seni mutlu kılan, mutluluğunu göz yaşlarınla akıtan kutsal iki kavram anne ve baba olmak. Bizim için de böyle olmuştu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Min de ben de miniklerimizi gördüğümüzde, gözümüzden bize sormadan akan yaşları misafir etmiştik yanaklarımızda. Yanağına eğilip göz yaşından öptüm onu
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(buradakileri suzy ile baekhyun olarak hayal edin) . Teşekkür ederim Min, bu, bu harika bir şey, bu iki çocuk bizim mi yani, ben onların babası mıyım şimdi,dokuz aylık bekleyişimizin neticesi bu mükemmel iki minik mi, dedim. Onun yanında oturduğumdan yakındık, ve o da benim gibi yanağıma yaklaştı ve akan gözyaşımdan öptü beni. Asıl ben teşekkür ederim Baek, dedi. Bana önce ablalığı, sonra sevgi dolu bir adamın eşliğini ve en nihayetinde de bu iki bedenin anneliğini yaşattığın için asıl ben teşekkür ederim. Aile olmayı hayal bile edemezken, benim ailem olduğun için, sevgi nedir bilmezken onu iliklerime kadar hissettirdiğin için teşekkür ederim,dedi. Artık konuşmayı ağzımız bırakmıştı, bu eylemi gözlerimiz devralmıştı. Bakışlarımızla minnettarlığımızı, sevgimizi, her şeyi ifade etmiştik birbirimize. Çünkü bazen hissettiklerimizi anlatmanın yolu sadece birbirimizin gözlerine bakıp, orda anlaşmaktı. Sessizce... Chanyeol ‘un abi, abla, bırakın bu kadar duygusal olmayı şunların güzelliğine baksanıza, demesiyle ayrılan bakışlarımız miniklerimize kaymıştı. Saçları abime, gözleri ablama benziyor, konuşkanlıkları da bana çekicek, dedi Chanyeol. Ona gülümsedim ve abisi sen olanın, sus pus olması beklenilmez zaten dedim. O da buna güldü ve evimize gidelim hadi abi, onlara göstermek istediğim çok şey var dedi. Doktordan onay aldıktan sonra çıkış işlemlerimizi yapıp, yola koyulduk. Eve geldiğimizde Chanyeol onların uyuduğunu görünce biraz üzülmüştü. İlk aylarda gelişimlerinin tamamlanması için bol bol uyumaları gerekiyor, ama sonra peşini bırakmayacaklarına emin olabilirsin koalam, dedi Min. Lakabını hakkettiğini açıklarcasına Min’e kollarını sardı ve tamam ablacım sen öyle diyorsan dedi. Aferin benim anlayışlı koalama dedi Min ve odamıza doğru ilerlemeye başladık. Odamızın tek duvarı ortadan açıktı ve çocuk odasına açılıyordu. Chanyeol’un ve miniklerimizin yatakları ordaydı. Aramıza kapı girsin istememiştik çünkü. Miniklerimizle beraber yatmak istemiştik yine de, geniş olan yatağımız da bunun için gayet elverişliydi. Bize katılan kardeşimle de küçük ama mutlu aile tablomuz tamamlanmıştı. Kendimizi uykunun huzurlu kollarına bıraktık, huzur dolu halimizle. Her güne onlarla başlamak ve günün sonunda da onlarla olmak bana verilen bir hediyeydi bence.
