Kazandığımız ve hiç gitmeyeceğine inandığımız insanlar vardır. Ansızın hayatımıza giren beklenmedik bir anda ansızın çıkıp giden...
Bu yüzden sevmekten,sevilmekten,incinmekten,güvenmekten korkarız. Kaybetmeyi öğrenmek istemeuiz oysa her son bir başlangıçtır. Biz son demeden son deyip gidenlerdir kaybettiğimiz. Sevmeyi umut etmeyi senden öğrenmiştim ben senden önce umut ettiğimi sevdiğimi zannetmişim.
Gökyüzü gibi gözlerin vardı baktıkça içinde kaybolduğum bakmadıkça kendimi göremediğim. Içinde nelerin uçtuğu nelerin gelip geçtiği bilinmeyen bir gökyüzüydü o gözler. Günün birinde mutlaka kaybolacakmışım gibi bakıp aynı anda hiç kaybolmayacakmışım gibi kucak açtım o gökyüzü gözlerine.
Seni kaybetmeyi korkarak sevdiğim doğrudur gitne korkusuyla gelme arzusunun kararsızlığıydı içimdeki. Oysa ne kadar iyi biliyordum seni umut edecek kadar şanslı,senin umudun olmıyacak kadar bahtsız olduğumu...
