Lost in the moment.

Κεφαλαιο 4ο

Αφου καθισα σε μια άδεια θεση σταυρωσα τα χερια μου στο στομαχι μου πιεζοντας το απο το αγχος. Με κυριευε φοβος και θαρρος μαζι...Και αν τον εβλεπα τι να του ελεγα? Θα μπορουσα να πηγαινα και να του ζηταγα τον λογο που με κοιταγε ετσι...ή μηπως οχι? Χριστε μου τι θα κανω...το μυαλο μου ειχε γινει κουβαρι...επρεπε να σκεφτω κατι γρηγορα στην επομενη σταση κατεβαινα...
Το λεωφορειο εφτανε ολο και πιο κοντα στον προορισμο του ενω εγω εμενα χαμενη στις σκεψεις μου. Οταν επιτελους σταματησε κατεβηκα κοιταζοντας δεξια και αριστερα τον δρομο για να περασω απεναντι. Δεν τον εβλεπα, δεν μπορουσα να τον βρω πουθενα. Κοιταγα σαν τρελη που εχασε το μυαλο της και δεν μπορει να το βρει πουθενα. Απελπισια με κυριευση και απογοητευση για τον χαμο των ελπιδων μου. Δεν ηξερα τι να κανω..ετσι αποφασισα να φυγω ομως καποιος ειχε αλλα σχεδια.
Ενα χερι με επιασε απο τον ωμο και μου κοπηκε το αιμα.
"Rose που πας?" γυρναω και αντικριζω την Aby.
"Aby...με τρομαξεςς.." λεω τελικα..."σπιτι παω" καταφερνω να πω μετα απο ωρα.
"Απο εδω? Δεν πεφτει λιγο μακρυα? Διπλα στο σχολειο δεν μενεις?" με καταλαβε...τι της λεμε τωρα?
"Απλως ηθελα να παρω λιγο αερα..και..." " αλλα και να δεις τον Andrea" σκαλωνω..." ποιος ειναι αυτος?" ρωταω με υφος περιεργο.
"Ωω ελα Rose σε ειδαα πως εκανες χθες...και ειδα και αυτον πως σε κοιταγε...τον ξερω απο μωρο εκανε παρεα με τον με τον αδελφο μου."
Ωστε Andreas....Rose ξυπνα σε καταλαβε.. "Εγω δεν...δεν.. Βασικα ναι για αυτον κατεβηκα αλλα απο τι βλεπεις δεν ηρθε.." λεω με παραπονο και καθως γυρναω το κεφαλι μου δυο γνωριμα ματια συναντουν τα δικα μου.." Σκατα" φωναζω και γυρναω απο την αλλη.. " πρεπει να φυγω" λεω τελικα αλλα με αρπαζει διακριτικα απο το χερι κανοντας με να καταλαβω οτι πρεπει να μεινω...και σαν χαζη εκατσα..." εσυ τι κανεις εδω?"την ρωταω αφου δεν μιλαγε καμια "παιρνω λεωφορειο για να παω σπιτι...βλεπω ο ερωτας σου πηρε το μυαλο" γελαει πονηρα κοιτωντας τον Andrea.. Κοκκινιζω χτυπωντας την στο χερι...
Τα ματια μου επεφταν συνεχεια πανω του...ψηλος με καστανα ματια και μαλλια.. Ηταν ομορφος...αλλα οχι κουκλος. Ειχε ενα ηλεκτρονικο στο χερι κανοντας κολπα με τα χειλη του. Με τραβουσε κοντα του χωρις να το ξερει...ηθελα να παω εκει και απλα τα ενωσω τα χειλη μου με τα δικα του. Επρεπε να κανω κατι για να του δείξω το ενδιαφερον μου.
"Τελικα πρεπει να φυγω θα σου στειλω να μιλησουμε μεταω" την αγκαλιαζω και πηγαινω απο τον δρομο που καθοτανε.. Τα ποδια μου ετρεμαν...καθως περναγα απο μπροστα του τα ματια μας μιλησαν μονα τους..ενιωθα το σωμα μου να ζεσταινεται απο το βλέμμα του...
"Rose δεν μας μιλας?" ακουστηκε να λεει καποιος απο την παρεα του...κοκαλωσα δεν ηξερα τι να κανω...να φυγω λες και δν ακουσα τιποτα η να γυρισω παιζοντας το ανετη?
Μαντεψτε λοιπον τι διαλεξα...