Kıskanç Abim

Kıskanç Abim 2

Medya:Emir Bayraktar

Şuan karşımda Arda'yla tanışmadan önce deli gibi aşık olduğum insan duruyor.Onunla aramızda sevgililik diye birşey olmadı.Platonikti benimki.Onu sevdiğimi kendisi de biliyordu.Bana en cok koyan da bu oldu zaten.Bildiği halde bilmemezlikten gelip üstüne bide ezik muamelesi yapması.Onun yüzünden bütün yaz ölü gibi yaşadım ben.Belki de abimin sevgili konularına bu kadar karsı olması bundan kaynaklanıyordu.Bu kadar üzerime düşmesi,hepsi ben tekrar üzülmeyeyim diyeydi.Bu çocuğun şuanda burda karsima çıkması hic iyi olmadı.İnşallah bu sınıfta değildir.İşte o zaman benim asıl iskencem başlamıs olur.Allah'tan Arda'nın bu konulardan haberi yok.Olsaydı olacakları düşünemiyorum.Görmemezlikten gelmiş gibi davranıp sırama doğru ilerledim.İki dakika sonra da Arda içeri girdi ve hemen yanıma oturdu.Normalde çalışkan bir kızımdır.Ama bu sefer kafamı sıraya gömüp uyumak istiyorum.Ben gözlerimi kapatmış uyumaya çalışırken Arda yandan beni durtukledi.
-Aşkım niye yatıyorsun hasta mısın?
-Başım ağrıyor sadece.
Diyip Arda'yı geçistirdim.Oda zaten üstelemedi.Sonunda teneffüs zili çaldığında kimseye birşey demeden sınıftan çıkı arka bahçeye gittim.Banklarda otururken omzumda bi el hissettim.Ardadır diye düşünmüştüm ama arkamı döndüğümde yanildigimi anladım.Bu oydu.Karşımdaydı.Bana bakıyordu.Bu arada size adını hiç söylemedim değil mi?Berk..Bir zamanlar her yere yazdığım,kalbime kazıdığım bu isim simdi tarihe gömülüydü ve oradan çıkarmaya hiç niyetim yok.
-Serra?
İlk defa bana adımla hitap etti.Önceden ezik derdi çünkü.
-Berk..Ne isin var senin burda?Yine dalga gecmeye geldiysen o gunler geride kaldı.
-Hayır hiç öyle bi niyetim yok.
-Ozaman niye geldin?Ne istiyorsun?
-Konuşmak istiyorum.Sadece konuşmak.
-Seninle konuşacak hicbiseyim yok benim.Bir daha sakın karşıma çıkma.
-Serra bi dinle lütfen.Sadece 5 dakika.
-Hayır.Abim bu okulda ve seni benim yanımda görürse olacaklardan ben sorumlu olmam.Simdi çekil yoksa kötü olur.
Öylece durmuş bana bakarken bi anda kurtarıcı zil olan ders zili çaldı.İlk defa bu kadar sevinmistim zilin çalmasına.Her ne kadar çalışkan bi kız olsamda elbette ki çoğu öğrenci gibi bende okulu pek sevmem.Koşarak onun yanından uzaklaşıp sınıfa gittim ve yine kafamı sıraya gömdüm.Bugün gerçekten ders dinleyecek halim yok.Tüm günü uyuyarak geçirdim.Sonunda çıkış zili çaldığında çantamı alıp yine kimseye birşey demeden sınıftan çıktım.Otobuse binmeyip eve yürümeye başladım.Yürürken bi yandan da telefonum çalıyor ama ben açmıyordum.Neden böyle olmuştum?Ona karşı hiçbirşey hissetmezken varlığı neden beni bu kadar rahatsız etmişti ki?Hatırlayıp tekrar üzülmekten mi korkuyordum yoksa?Kafamda dolanıp duran bu düşüncelerimden uzaklaşıp susmak bilmeyen telefonumu açmaya karar vermiştim sonunda.Arayan tabiki de abimdi.
-Efendim abi?
-Nerdesin sen Serra?
-Eve doğru yürüyorum noldu?
-Neden beklemedin beni?Arıyorum açmıyosun merak ettim.Biri mi var yanında?
-Kimse yok yanımda.Yürümek istedim sadece.
-Tamamda niye bana haber vermiy-
Cümlesini tamamlamadan suratına kapattım.Biliyorum evde beni öldürecek ama şuan konuşmak bile istemiyorum...Uzun bi yürüyüşten sonra eve varmıştım.Tam zile basacakken kapı açıldı.Şuanda karşımda sinirden kıpkırmızı olmuş bana ölümcül bakışlar atan bi adet abim vardı. Evet Serra hazır ol kızım. Çünkü abin birazdan seni öldürecek...

Berk'in ortaya çıkması Serra için hiç iyi olmayacak.Peki neden bi anda çıkagelmişti bu Berk. Merak ediyorsanız bi sonraki bölümü bekleyiniz.

İnstagram:ceydanur.yakc