Noong nakapag isip isip na ako at nahimasmasan bumalik din ako sa apartment ko.

Wala na sila dun.  Walang bakas ni Jungkook o kahit ni Jimin.

May isang bowl ng fries na luto na sa table pero hindi ko kinain.  Tinapon ko lang lahat sa trashcan.  Kasama yung bottle ng gamot para sa allergy ko na binigay ni Jungkook.

Nag ayos ako at kinuha lahat ng gamit na kailangan ko.  Gusto kong makalimot. Mag inom!  Mag walwal!  Mag isa.

Paglabas ko ng apartment wala paring jungkook. Wait, I don't care if there is or there wasn't jungkook.  I freakin don't care.

Dumiretso ako sa pinakamalapit na bar sa apartment.  Um-order ako kaagad ng maiinom. Sobrang pait sa unang lagok, parang masusuka ako pero may nagtutulak saking ubusin ko lahat.  Hanggang makadami na ko ng bote sa counter.

Dati natatawa ako sa mga taong alak ang nilalapitan kapag may problema. Pero you never knew until there shoe fits on you. 

"Sir, Isha pa po,  shalamat! "
I order another bottle, pero wala parin siyang binibigay.

"Pleaseeee,  I'm begging..." then there I cry.  Again I cry.

"I think you've drink enough" he insist. I glance.

"Don't you freaking act like you do care! I hate guys like you!  Papakitaan nyo yung mga babaeng caring kayo, na may paki kayo, pero what?  kapag nagtiwala na sainyo tuwang tuwa naman kayo! psh! " I hold my self in the middle of the dance floor.  I don't freakin care if somebody touche me, or disrespect me.  I'm so done!

*pak

"Get away from her! Bastard!  "

" Pake mo ba pare?  "

*pak

"She's my girl, don't you ever again, touch her!...  let's go Lulla"

"L-lulla?  " The only thing I manage to breath out before everything turns black.

No one calls me Lulla.
Lulla were my nickname when I was on the blog, and when I was young.

It's when I'm 6.

---

"Life is a big joke"

On Top | PJM | JJKTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon