Hayallerim, kaderimin pençesine takılmış günden güne eriyor günden güne tükeniyordu. Hiç bir umut kalmamıştı. Adeta günden güne ölüme doğru yürüyordum. Umudum tek bir gecede tükenmedi benim. Umutlarım yanına hayellerimi de alarak terk etti beni 8 senede. Şimdi size kısa hayatımın, uzun aşkını ve yaşam mücadelemi anlatacağım.
Kendimi bildim bileli ailemle güzel bir iletişimimiz yoktu. Özellikle annem ile aramız çok iyi değildir. 8 ay önce zaten hiçbir şey çok güzel gitmezken bir akşam annemle babamın boşanma hakkında konuştuklarını duydum. Ben duramam öyle hemen gittim, onları dinledim,annemin kararlıydı.Annemle tartıştık çok ağır şeyler söyledim düşüncelerimi yüzüne attım.Bir de kardeşim var onun da hiçbir şey anlamaması için elimden geleni yaptım. Annem gideceğini söylüyordu.Gece yatmaya hazırlanırken babam geldi yanıma, ikimizde sustuk ve sadece sarıldık, sıkıca sarıldık...
Sonra ona kısık, korkak sesimle "Baba,sen de bizi bırakıp gidecek misin?",dedim. Babamın gözleri doldu, iç çekti ve "ASLA",dedi. "Asla sizi bırakmayacağım." Yatağıma yattım, uyuyamıyordum. Bi ara uyuyakalmışım. Ama yine de huzursuzluk hissi ele geçirmiş vücudumu,ruhumu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Olacaklardan Habersiz, Karamsar Ve Çaresiz
Non-FictionDünyası karanlık, kalbi ve ruhu yorgun,çaresiz bi kızın hikayesi bu. ♾ (Sırası ile 1 bölüm yaşam,1 bölüm aşk anlatacağım)
