Anne!
Baba!
Kardeşlerim!
Neredesiniz?
Dardayım
Uzak diyarlarda,
Neresi burası kardeşlerim,
Kara bir perde çöktü üzerime,
Acı kalbimin derinliklerinde,
Öldürmüyorda,
Kıvrandıyor anne!
Dört duvar arası soğuk derdin inanmazdım,
Kemiklerim sızlıyor baba!
Topaçımı kırdılar,
Bilyelerimi çaldılar,
Yüreğime bir oyuk açtılar,
Oyuncakları oldum kardeşlerim!
Parmaklık ardında feryât eder dururum,
Daha ne diye işitmezsin?
Sizlere burdan selam gönderiyorum beyaz güvercinle,
Günaydın anne!
Günaydın baba!
Günaydın kardeşlerim!
Evde sabah olmaz deme anne,
Orada günler geçmez deme,
Yüreğime sancı doğuyor.
Duvarda çentiklere yer kalmadı.
Yaşıyoruz,
Bugünde ölmedim.
Korkmuyorumda ölümden,
Bedenim burada çürüdü,
Kemiklerimi burada saklamayın yeter!
İnsan her şeye alışırda,
Bir buraya alışamıyor be!
Gardiyan kapıyı açar,
Tıklatır sopasını.
Umuda kapılır ismimi duymak için can atarım,
Atarımda yine yenik düşmüş olurum.
Umut etmekten bıkmadan elbet bir gün diyorum.
Diyorum da,
Şarkılar gelip geçiyo,
Zaman gelip geçiyo,
İnsan da bunun gibi gelip geçici,
Geç olmasın da bari!
Yüreğim kanar,
Sancı kalbimden beynime kadar işler,
İliklerime kadar sızlar durur.
Gözyaşlarımın bu duvarlar ardında kalmasını umarak,
Bir gün daha geçti.
Bugün de ölmedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sessiz Çığlığım
Short StoryKalbimin ortasında, ruhumun derinliklerinde yatan; sustuğum, gözlerimdeki yaşlara, kalbimi kanatmaya sebep olan her şeyi bağıra bağıra sayfalara döküyorum. Haydi kulak ver, göz gezdir sende herkes gibi kör olma! Ey insan, sessizliği bozma vakti. He...
