Mishandeld en Uitgehuwelijkt (AF✔)

Hoofdstuk 100

Wat vooraf ging:

'SNEL HAAR TOESTAND IS ONSTABIEL! ZE HEEFT TE VEEL BLOED VERLOREN!' Ik keek huilend naar Amal die in de ambulance werd geduwd. 'Amal, alsjeblieft verlaat me niet!' fluisterde ik huilend. ...  
_________________________________________

PP OOM KHALID

De ambulance nam Amal gehaast mee en scheurde de verlaten straat uit. Ik ging leunen tegen een zwart busje en zuchtte. 'Ya Allah, waarom moet dit meisje zoveel lijden?' fluisterde ik tegen mezelf. Ik zuchtte en keek naar Safuane die zo gebroken was. Het was duidelijk dat hij van haar houd, hij was er zo kapot van! Een paar van mijn mannen kwamen naar me toe en keken me medelevend aan. 'Moge Allah haar helpen.' zei ik zuchtend. Ze zeiden allemaal 'Ameen.' Ik keek naar het busje en dan terug naar de mannen. 'Waar is die ene Saleh?' vroeg ik ze.

'We hebben hem vastgemaakt, en zit nu in een busje.' antwoordde een van hun. 'Wat moeten we nu doen?' vroeg hij me. 'Jullie brengen hem naar mijn pand in Frankrijk.' antwoordde ik op zijn vraag. 'Jullie doen hem niets tot ik kom, begrepen?' waarschuwde ik. Iedereen knikte gehoorzamend. 'Goed oppassen dat hij niet ontsnapt.' ze ik nog. 'O ja, waar zijn mijn gewonde mannen?' vroeg ik. 'We hebben ze daar uitgehaald, nu zijn ze in het ziekenhuis.' antwoordde ze. 'Goed, verzorg ze goed en zorg dat ze niks tekort komen. Ze hebben Safuane en Amal beschermd.' zei ik. 

'Oom Khalid.' hoorde ik Safuane gebroken zeggen. Ik draaide me naar hem om en keek hem meelevend aan. 'Wat doe je hier nog? Ga vite fait (zo snel mogelijk) naar het ziekenhuis!' zei ik tegen hem.'Waar is die Saleh?' zei hij met een boze toon.  'Maak je geen zorgen, ik heb hem.' antwoordde ik.  'Moehiem, doe wat je ermee wilt, maar laat hem levend! Ik wil hem nog zien.' zei hij boos. 'Rustig, rustig, dat ging ik doen. Geen zorgen we maken hem niet dood.' zei ik. 'Yallah ga naar Amal! Ze heeft je nodig!' zei ik nog. Hij knikte en draaide zich om en liep weg.

'Verzamel alle geweren en stop ze terug in het busje, en breng ze terug naar de wapenkamer.' zei ik tegen een van mijn mannen. 'Jullie mogen nu gaan.' zei ik. Ze knikten en liepen allemaal naar de busjes. Ze stapten in en reden weg. Ik bleef nog over met mijn auto en liep er naar toe. Ik stapte in en gooide de deur dicht. Ik moet mijn zus, Khadija (moeder Safuane) verwittigen. Zuchtend haalde ik mijn telefoon uit. Ik drukte op bellen en deed de telefoon tegen mijn oor.  Het gesprek:   I=IK     K=KHADIJA

I= Alo Khadija?

K= Khalid, hoe gaat het met Amal en de jongens? (vroeg ze bezorgd)

I= Amal heeft een kogel door haar buik gekregen. (zei ik zuchtend)

K= WAT?! WAAR IS ZE NU? (schreeuwde ze door de telefoon)

I= In het ziekenhuis.

K= SAFE ZIE JE DAAR! (riep ze huilend)

Ik beëindigde het gesprek en sloeg tegen de stuur. Ik startte snel de auto op en scheurde de verlaten straat uit op weg naar het ziekenhuis. ...

PP SAFUANE

Huilend keek ik toe hoe ze Amal in de ambulance stopten, en weg scheurden. Ik voelde een hand op mijn schouder. Gebroken draaide ik mijn hoofd en zag dat het Ismael was. 'Ismael!' fluisterde ik huilend. Hij nam me gebroken in een mannelijke knuffel, ik kon het niet meer aan en begon hevig te huilen. 'Amal!' fluisterde ik huilend en sloot mijn ogen. 'Laat ons niet in de steek.' fluisterde ik huilend. Ismael wreef over mijn rug en trok zich uit de knuffel. 'We moeten sterk blijven!' zei hij schor door de tranen. 'Ik kan haar echt niet kwijt raken.' zei ik gebroken en sloot weer mijn ogen. 

'Safuane, houd je sterk, inshAllah gaat ze het halen.' zei Sofiane verdrietig. 'Als ze het niet haalt dan ga ik mezelf iets aandoen!' zei ik gebroken. 'Stop met dat te zeggen! InshAllah gaat ze het halen!' zei Sofiane en nam me in een mannelijke knuffel. 'Je snapt het niet! Amal is mijn alles! Mijn leven, gewoon alles! Ik kan niet zonder haar! Ze mag me niet verlaten!' zei ik en barste weer in huilen uit. 'Safuane je bent een man! Stop met huilen, en houd je sterk! Mannen huilen niet!' zei Sofiane huilend. 'Je huilt zelf!' zei ik huilend maar met een grijns. 'Moehiem, kom we gaan nu naar het ziekenhuis. Amal heeft je nu het hardst nodig!' zei hij snel en veegde mijn tranen weg.