Realistic

01. ~ Starting Over Again

"En wie is hij?" Mijn vinger wees richting de bekrulde jongen die tegenover ons was komen te staan. Elizabeth leek mijn opmerking met haar hand te willen weg wuiven, maar de blik in haar ogen onthulde al dat het te laat was.

"Ook hallo, Lizzie en...?" De jongen keek vanuit de hoogte op me neer, ik wilde antwoorden maar Elizabeth was me voor.

"Rot op, Harry!" Zei ze, niet echt blij met zijn komst.

"Ik mag dus niet eens kennis komen maken, met de nieuwe?"

"Nee! Rot op!" Haar ogen keken Harry strak aan, maar zijn gezichtsuitdrukking veranderde geen milimeter.

"Oh, kleine Lizzie toch. Er valt nog zo veel te leren voor jou," mijn nieuwsgierigheid groeide, door ieder woord dat ze tegen elkaar zeiden.

"Dus hoe heet je?" Hij richtte zich nu op mij en keek me doordingend aan.

Ik twijfelde, waarom zou Elizabeth zo moeilijk over hem doen? Ik snoof hard door mijn neus.

"Je hoorde Elizabeth, rot op Harry," deed ik net alsof ik hem al jaren kenden. Hij grijnsde alleen, pakte vermoedelijk een notitieboekje uit zijn zak en schreef iets op.

"Anders dan de andere," mompelde hij, zich er niet bewust van dat wij konden horen wat hij zei. Een seconde nadat zijn hand stopte met schrijven keek hij op. Vragend keek ik Elizabeth aan, maar ze gaf me alleen een blik, die me vertelde dat ze het me later allemaal nog wel uit zou leggen. Vreemd.

"Ben je nog van plan me je naam te vertellen, of wil je er soms een spelletje van maken?" Mijn gedachten tolden, wat bedoelde hij? Een spelletje?

Elizabeth schudde haar hoofd.

"Ze heet Alice, nu oprotten!" Antwoorde Elizabeth, in mijn plaats.

Harry stak zijn hand naar me uit, die ik twijfelend aan nam.

"Fijn je te ontmoeten, Alice." Hij schreef nog iets op en liep toen met een grote glimlach weg. Pas toen hij op een redelijke afstand was, durfde ik aan Elizabeth te vragen wat er nu precies aan de hand was.

"Je weet toch dat er op een school allerlei soorten mensen rondlopen?" Ze nam een korte adem pauze en ging pas verder toen ik voorzichtig met mijn hoofd knikte, "Je hebt vele verschillende, de nerds, de badboys, de foute jongens, de barbie's en de freaks... En dat is de groep waar hij bij hoort. Hij heeft een steekje los in zijn hoofd, niemand weet precies wat hij doet. Hij schrijft hele gesprekken op in zijn notitie schrift en lijkt zelfs mensen te observeren. Natuurlijk lijkt dat niet erg!"

Haar ogen scanden mijn gezicht, voordat ze haar verhaal vervolgde.

"Hij heeft geen vriendin, maar er gaan geruchten rond dat hij een scharrel voor het oog heeft. Hij zal haar wel gebruiken, dat is wat hij doet. Hij lijkt een soort reactie te willen oproepen. Jij bent de nieuwe, jij bent zijn nieuwe slachtoffer. Zorg dat je nooit, maar dan ook nooit een spelletjes met hem aan gaat. Dat kan nog wel eens gevaarlijk zijn."

Ik lachtte, dit klonk allemaal zo idioot dat het geen werkelijkheid kon zijn. Elizabeth leek de ongelovigheid in mijn ogen te zien en ze wees naar een meisje in de hoek van de kantine. Het meisje had blonde haren en blauwe ogen, haar benen had ze tegen haar lichaam aan gedrukt en ze leek doelloos voor haar uit te staren, naar niets in het bijzonder.

"Zie je haar?" Vroeg Elizabeth, waarop ik knikte.

"Zij was de vorige nieuwe, je ziet hoe ze er bij zit. Niemand weet precies wat ze heeft meegemaakt, maar wat we wel weten is dat hij er iets mee te maken heeft," zei ze knikkend in de richting van die ene Harry."Het lijkt wel alsof ze een trauma heeft opgelopen," merkte ik op na een tijdje naar haar gestaard te hebben.