askin en guzel hali

TUKENMİSLİK

Her şey bitmişti benim için kirilmistim üzülmüş tüm artik dayanamiycak bi hale gelmistim bir uçurumun kenarında oturuyordum sanki küçük bi rüzgar çıksa azıcık ufleseler dusecektim yorulmustum hayattan bikmistim herşeyi unutmak istiyordum ama olmuyordu dayanamiyordum unutmak istediklerini unutamiyordum en çok beni hayatta tutanları Unutuyordun mutluluk ne dır gülmek nedir yasamak umut sahibi olmak hepsini unutmustum artik boyle bi kavramlar benim için yoktu onu seviyordum yada sevdiğimi sanıyordum hayattan kopmuş gibiydim hic kimsen yoktu ailem vardı ama onlarda beni dışlamıştı ve beni istemiyorlardı bende onun için yasamaya cabaliyordum bu yüzden kendimi müziğe ve kitaba verdim sabah aksam kitap okuyup müzik dinliyordum 500sayfalik bi kitabi bir günde okuyordum unutmak için cabaliyordum herşeyi unutmaya her şeyi silmeye çalışıyordum ama olmuyordu eskiden neşe ve hayat kaynagi doluydum simdi ise nefret ,öfke ve üzüntü doluydum hic kimseyi düşünmüyordum kalbim siyaha dönüyordu duygusuz olmak istiyordum ama olmuyordu insanlardan o kadar kotu şeyler yaşadım ki artik insanlara acimiyordum yitirdigim tek duygu acimaydi acimiyordum kimseye artik psikopat gibi olmuştum kavga etmeye kızları öldüresiye dövmeye başlamıştım erkek gibi kelebek ve muşta tasiyodum kolların kesik izleri ile doluydu sigaraya da başlamıştım her gün daha çok tukeniyordum kurtulmak istiyorum böyle bi hayattan her gün güne umutla başlamak yeniden aşık olmak istiyordum dahada batiyordum siyaha bulamıyordum daha çok bataklık gibiydi beni içine çekiyordu birinin beni kurtarmasını istiyordum tam umidimi yitirmiş ken birisi elmi tuttu sıkıca iste o an ekimi tuta un doğru kişi olduğunu anladım