Bestfriends to Strangers (SHORT STORY)

Bestfriends to Strangers (3-3)

Those special memories of you and I, will always bring a smile. If only I could have you back for just a little while. Then we could sit and talk again just like we used to do.

Xavier, I missed you so much!

The fact that you're no longer in my side will always cause me pain. I have die everyday waiting for you..

Sana bumalik ka na saakin..

Naglalakad ako papuntang school nang mamataan ko siya. May hinihintay siguro. Pero sino? Tinitingnan ko lang syang mabuti habang lumilinga linga.

Nagtagpo ang mga mata namin at mabilis syang tumakbo papalit saakin.

"Kendralyn.."

"Yes?"

"Would you mind if I ask you out?"

"Eh? Sure."

Pumayag nalang ako. Bakit kaya? Bakit niya ako niyayang lumabas. Hindi kaya magpapakasal na sila ni Xavier? Kung hindi, bakit? Anong dahilan?

---

Dinala siya ako sa starbucks.

"Kendralyn Agustin, right?" tanong niya nang makaupo na kami malapit sa salamin.

"Yeah."

"Alam ko na ang past niyo ni Xavier. Your sister told me." Diretsahan nyang sinabi.

So sinabi niya na pala.

"I know kilala mo ako as Xavier's girlfriend."

"Huh?" Di ko siya gets. Oo, kilala ko siya. Nakilala ko na siya.

"Well, everyone known me as his girlfriend" tumawa siya. "But everything was a lie."

Hindi na muna ako nagsalita dahil gusto ko pang malaman ang lahat.

"Hindi niya ako girlfriend. Actually nagpapanggap lang kami ni Xavier. para makauwi si Xavier dito sa Pilipinas. Gusto niyang umuwi dito kasi may naaalala siyang babae, and I think ikaw yun. Meron siyang amnesia pero temporary lang yun, hindi alam ni tita Ricci ang about sa pagka-temporary amnesia. Tita Ricci and my mom are good friends because of our business kaya one time, sinabi saakin ni tita ricci ang gusto niyang mangyari.

"A-ano yun?"

"Gusto niyang magpanggap akong girlfriend ni Xavier para wala na talaga siyang maalala sa past niyo. Pero sinabi ko ito kay Xavier kaagad. Thank god, I found you."

"Alam na ba ni Xavier na ako yun?"

"Actually, hindi pa. Pero kung gusto mo talaga maibalik ang dati niyong pagsasama, do it then."

"Paano ko maibabalik ang ala ala niya?"

"Ewan ko. I have no idea. Pero you should talk to his mother."

"Why?"

"Para maayos na ang lahat ng problemang namamagitan sa family mo and to her. And also para siya mismo ang magsabi Kay Xavier na ikaw yung babaeng naaalala niya at kasama niya sa aksidente 2 years ago. So pano? I gotta go. Hiningi ko lang talaga ang oras mo. May hang out pa kami ng barkada eh. Bye! Good luck, kaya mo iyan Kendralyn."

Tumango nalang ako at umalis na siya.

Galit siya saakin, ayaw niya akong kausapin at iniiwasan niya ako. Paano ko siya makakausap?

Ipinangako ko sa sarili ko na hindi ako mapapagod. Ito din naman ang gusto ko. Pinang iingatan ko pa ang ala ala namin ni Xavier. Desperada ako, Oo. Baliw ako dahil kahit wala na syang maalala, pnagpipilitan ko pa din, Oo! Pero kasi.. sobrang lapit namin sa isa't isa, halos mas malapit kami kaysa sa mga magulang namin, na wala naman sa tabi namin twing kailangan namin.