Karanlık ve yanlızlığım sen bürünmüş kapımı çalıyor. gecenin ıssız bir saatinde

Yabanciyim bu evlere insanlara rengi solan güllere..

Hayallerin sen bürünmüş kapımı çalıyor.Bende o kapıyı açmayacağım.Neden mi? Çünkü o kapıyı kapatalı uzun zaman oldu..ikiye bölünmüş ruhum kararsız bugün.Bir yanım açma diyor,sol yanım ise aç...Camdan perdeyi araklayip öylece bakıyorum sana,yağmur damlaciklari serpiyor ruhumun üzerine usulca.Cama vuran her katre,uzanıp süzülüyor yekdiğerine.Her biri küçük bir yıl oluyor,ve kısa sürede kayboluyor iz bırakarak.Yağmur diniyor.Nedense artik kapım çalmıyor...ne aklımda sen varsın,ne de ben...