Durduğu yerde kalacak umudum.İnanmıyorum zamana,çok bekledim,beklemek yok bundan böyle,o kostukca ben uzaklasacagim ondan.Belki uzaklaşmak bu hayatta yapabileceğim en kötü şey benim için ama inan ki sevdiğim değecek ,buna.Simdi seni yaşamalıyım her şeyi bırakıp bir kenara.O yüzden seninle nerede olduğunu daha iyi hissetigim kalbimden sana son olarak tek bir gun veriyorum.Merak etme seni senli yaşayacağım, ve işin en garip tarafı bu gün seninle bir ömrü bir gune sığdırıp seni anlatıp seni yaşayacağım...Nedense bugün ayaklarımın yere bastığını hissetmiyorum.hiçbir duyguyu hissetmiyor belleğin,sen hariç.Benligim bu gün biraz daha yakın bana.Bu sabah ilk defa içime seni dolduruyor öyle başlıyorum güne.İlk kez seviyorum seni sanki.Hosnutum birseylerden nedenini Bilmiyorumm yanlız sen.Pencereleri açıyorum içeri yanlız sen bir diye.Hiçbir şeyi umursamiyorum senden başka.Bu günü sana verdim.Benligim ilk kez Bu kadar eskiyi yaşıyor.Biliyorum tarih simdi hayatin bir yerinde beni yazıyor.Bense umursamiyorum zamanı.Benden geriye kalan ve geri dönüp hiçbir şeyi yasayamayacagim izler beni ilgilendirmiyor artik.Beni bir tek sen ilgilendiriyorsun bugün.Sahi ya bugün ne cok (sen) kelimesini kullandım.Fakat zaman bana inat,herşeye düşman yine ilerliyor o inatçı telaşında..bense düşünmüyorum geçip giden senli bir günü daha çabucak dolduran zamani.
Sonra kalkıp yerimden eski radyoyu açıyorum sessiz ve karanlık odamda.Ve çalan ilk şarkı senin.şu garip yerden beni kurtaran var mı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık ve yanlızlığım sen bürünmüş kapımı çalıyor. gecenin ıssız bir saatinde
FanfictionKolay olan neymiş söylesin bakalim kader... Yanlizlikmi yoksa gerçekleri görmemek mi?
