Er was eens.... (BoyxBoy)

Doorn (Doornroosje)

Er was eens een dorpje gevuld met vreugde, hun koning en koningin hadden een prinsje gekregen genaamd Doorn. Ter ere van zijn geboorte werd er een groot feest georganiseerd. Heel het dorp was uitgenodigd ook de 12 goeie feeën werden verwacht op het feest.

Het feest was prachtig iedereen bewonderde het kleine prinsje die slapent in de wieg lag. Halverwege het feest stapte de goede feeën naar voren. "Als geschenk krijg je van ons ieder iets toe gewenst" vertelde de eerste fee. Ze gingen voor de wieg staan en spraken allemaal hun wensen uit Schoonheid, behulpzaamheid, zorgzaamheid en ga zo maar door. Toen de twaalfde fee naar voren stapte werden ze onderbroken door een luide knal. Alle lichten vielen uit en het prinje begon te huilen. In het midden van de zaal stond de dertiende fee. De slechte fee, ze was ziedend om het feit dat ze neit was uitgenodigd. Haar stem galmde door de zaal. "Als straf dat ik niet ben uitgenodigd voor dit doopfeest. Zal ik míjn wens uitspraken. Op de 18de verjaardag zal de prins zich prikken aan een spinnewiel en sterven!" En met die woorden verdween ze. Iedereen was geschokt door de uitspraak. De twaalfde fee stapte naar voren. "Ik kan de vloek helaas niet terug draaien, maar ik kan hem wel veranderen. De prins zal niet sterven als hij zich prikt, enkel in slaap vallen. Hij ontwaakt alleen door een echte liefdes kus." Zo werden de woorden gesproken. Nu was er niks meer aan te doen.

De koning en koningin waren er niet gerust op. Die avond werden alle spinnewielen verbrandten er zou met geen woord gesproken worden over de vloek.

Jaren gingen voorbij de prins groeide op en alle wensen van de feeën kwamen uit. Hij werd geliefd door het volk. Op zijn achtste ontmoete hij Jack , de zoon van de kok. Ze werden beste vrienden. Ze konden goed met elkaar lachen en ze werden gezien als het gouden duo. Ze werden ouder en ontdekte dat ze meer werden dan vrienden. Ze werden verliefd op elkaar, maar ze durfde het niemand te vertellen.

De vader van Jack kreeg een betere baan aangeboden en Jack en zijn vader verhuide naar een afgelegen land. De pris was ontroostbaar zijn ouders wisten zich geen raad, maar tijd heelt alle wonden al blijven er littekens. Na verloop van tijd stopte te prins met huilen en hervatten hij zichzelf maar Jack verdween nooit uit zijn gedachten. Elke nacht droomde hij over hoe hij Jack weer zou zien. Wat de prins niet wist is dat Jack precies het zelfde had. Hij droomde over zijn prins en hij was vastbesloten hem weer terug te zien.

Zo verstreken de jaren. De jongens vergaten elkaar nooit. Vandaag was de dag, de prins werd 18 jaar! Er word weer een groot feest georganiseerd. Heel het dorp is aanwezig. De volwassenen zijn zenuwachtig, alle spinnewiellen waren dan wel verbrand maar de vloek was er nog steeds.

Het feest was niet echt interessant voor de prins. Hij was nooit echt in een feeststemming hij miste Jack gewoon te erg. Hij verliet onopgemerkt de zaal en liep de trappen op. Op zijn kamer stond een spinnenwiel met een briefje.

Fijne 18de verjaardag prins

De prins keek naar de spinnewiel. Hij had er immers nog nooit een gezien. Hij liet zijn hand onoplettend over het voorwerp gaan en prikte zich. Langzaam aan werd hij draaierig en viel in slaap. Samen met hem viel alles in slaap. Het vuur brande niet meer, alle dieren sliepen, de klokken tiktje niet meer en alle mensen op het feest vielen doodmoe op de grond.

Het verhaal verspreiden zich al snel. Over het slapende prins in het betoverde kasteel waar de tijd wel leek steel te staan, die alleen bevrijd kon worde door een ware liefdes kus.

Zo bereikten het verhaal na een tijdje ook Jacks oren. Hij vertelde het zijn vader die versteende. Op zijn beurt vertelde zijn vader het verhaal dat zich 18 jaar geleden had afgespeeld in het paleis. Jack was vastbesloten er heen te gaan en zijn prins weer te zien. Misschien na al die jaren hield de prins nog van hem en zou hij het kasteel van zijn vloek kunnen bevrijden.

Na dagen te hebben gereisd kwam Jack aan bij het paleis. De verhalen klopte alles leek te slapen en de tijd leek stil te staan. Hij liep naar de balzaal waar hij duizenden slapende mensen aantrof. Hij stapte over een paar mensen heen de hal op naar de kamer van de pins. Daar aangekomen zag hij hem, slapend op de grond. Hij liep naar hem toe, voorzichtig strijkten hij het haar uit de ogen van de prins. Er verschijnt een klein glimlachje op Jacks gezicht, als hij naar de vredig slapende prins kijkt. Na even aarzelen tild Jack de prins op en legt hem op bed. Teder streelt Jack de wang van de prins. Zijn liefde voor de prins is hij nooit vergeten maar zou de prins nog het zelfde voor hem voelen? Jack slikt, hij moet het proberen anders worden de mensen nooit wakker. Voorzichtig leunt hij naar voren en plaats zijn lippen op die van de prins. Ze zijn nog net zo zacht als vroeger. Na een tijdje trekt hij terug. De prins lijkt niet de reageren. Verdrietig staat Jack op, maar vlak voor hij de deur uit kan lopen hoort hij zijn naam. "Jack?" Verschrikt draait hij om en kijkt recht in de ogen van de prins. Vreugde overspoeld hem. Ook de prins lijkt te beseffen dat het echt Jack is. Snel staat hij op en ze vliegen elkaar in de armen. Tranen van geluk vallen op de grond. Ze maken de knuffel wat losser en ze kijken elkaar aan. "Ik hou van je, altijd, ik ben je nooit vergeten." Fluistert Jack. De prins lacht en drukt zijn lippen op die van Jack. Dan horen ze luid gejuich, bij de deur staan de koning en koningin samen met het volk. De jongens lachte.

Een paar maande later is er groot feest. Er is een bruiloft! en niet zomaar een nee de bruiloft van de prins! Jack kijkt naar de prins, zíjn prins. Voor het oog van velen mensen gaven ze het ja woord.

En ze leefde nog lang en gelukkig..