Son Bir Adım

2. Bölüm

Multi:Yağmur

İYİ OKUMALAR❤️

Yağmur'un Ağzından

Sabah gözlerimi mutlulukla açtım taki dünki kavga aklıma gelene kadar. Kalktım ve Damlanın yanına yani odasına gittim.

"Damla?."dedim

ve der demez uyandı Damla öyle uykusu derin biri değildir ufacık bir sese bile uyanır.

"Bu gün büyük gün hadi" dedim.

Oda "derken? "dedi arkamdan, "coolluk akıyor resmen"dedim içimden her neyse;

"Kerem ve Can a süpriz yapıcaktıkya"

Kerem ve Can bizim en yakın arkadaşlarımızda biz küçükkene burada kalırken hep onlarla karşılaşırdık bi ara okulda kavga etmiştik sonra zaten nasıl olduğunu bile bilmezken çok iyi arkadaş olmuştuk onların evi sitenin diğer ucundaydı yani evlerimiz aynı sitede olmalarına rağmen uzaktı

"tamam be yağmur gideriz, önce bir kahvaltı filan yapalım" dedi.

Damla gözüyle arkayı işaret etti bende "ne ? "dercesine tek kaşımı kaldırdım, biraz daha süzdükten sonra anladım ve odadan çıktım. Kendi odama girip üstüme salaş bir seyler giyip çıktım. Aşağıya indiğimde Damla hazırdı ve kahvaltı hazırlıyordu yanına gittim ve bende ona yardım ettim. Sonunda kahvaltı hazırdı kahvaltı masasına geçip oturduk. Sessiz bir kahvaltı geçiyordu ve lafı ben açtım;

"Annem şimdi olsaydı bize ne de karıştırdı ama dimi ya ? Yalnızlık iyi oldu."dedim oda;

"Aynen." dedi

Nedense kısa kestirmişti "her neyse"dedim ve kahvaltımı biraz daha edip kalktım Damla da kalkınca "gidelim."diye göz işareti yaptı ve dışarıya çıktık. Arabalara binip keremlerin evinin yolunu tuttuk. Giderken Damla camı açtı ve yanıma yanaştı. Yine klasik göz işaretini yaptı ve gaza bastı bende bastım yan yana gidiyorduk ev görüş alanımıza girince ikimizde kaza iyice iyice Bir anda karşıdan görüş alanıma köpek girince durmak zorunda kaldım ve genel olarak Damla geçti. İçimden küfür saydırıp köpeğin gitmesini bekledim köpek gidince evin önüne sürdüm. Arabadan inip Damla' nın yanına gittim o bana sırıtarak bakıyordu " ne?"dercesine kafamı salladım bi anda gülmeye başladı bende önce tip tip baksam da sonunda dayanamayıp bende güldüm. Ne de olsa kardeşiz... Bende "Ne şans ama." dedim oda
"Hemde ne şans" dedi ikimizde gülerek kapıya ilerledik. Damla kapıyı çaldı içeriden biriniz sesi geldi " Birini mi bekliyorduk ?" diye birbirimize bakarak sırıttık sonra tekrar birinden ses geldi "hayır ."diye ve kapı açıldı. Kapıyı açan Can dı önce durdu suratımıza baktı sonra gözlerini açıp kapattı içimden "suratını şekilden şekile sokuyor"dedim. Sonra;

"Siz burada ne arıyorsunuz?"dedi.

Damla kaşlarını çatıp ;

"Davet etmeyecek ve bön bön bakcaksan biz gidiyoruz " dedi sonra içerden bi;

"Yuh !"

sesi geldi Keremin ' di bu ses
"Lan ben bu sesi biliyorum" dedi ve koşarak kapıya geldi. Kardeşim Bee nasılda sesten tanıdı ama. Can sonunda akıl edip içeri davet etti ve girdik. Girer girmez gözlerim fal taşı gibi açıldı bunlar havaalanında ki çocuklardı ama sonra hemen belli etmemek için normalleşmeye çalıştım. Bizim yapımız buydu Damla da aynı şekilde takmaz bir tavır takındı. Zaten dışarı yansıtsa şimdiye dalmıştı çocuklara. Onlarda bizi görünce şaşırdılar. Biz birbirimize tip tip bakışlar atarken araya kerem girdi;

"Tanıştırayım bunlar damla yağmur çocukluk arkadaşlarımız, kızlar bunlarda Aras Uraz bunlarda bizim sizin kadar olmasada yakın arkadaşlarımız."dedi.