Τα δάκρια έτρεχαν ποτάμια κάτω από τα γκριζοπράσινα μάτια του. Χτύπησε την πόρτα και βγήκε έξω τρέχοντας.
Δεν τον ένοιαζε που ήταν έκει και οι άλλοι, μήτε πως κινδύνευε.... Έτρεχε με φόρα προς την καγκελόπορτα.... Τα υπέροχα, ασπρόξανθα μαλλιά του ανέμιαζαν μαζί με τον αέρα.... Πήγε να ανοίξει την πόρτα, μα ένα ξόρκι τον εμπόδισε...
-ΝΤΡΑΚΟ ΛΟΥΣΙΟΥΣ ΜΑΛΦΟΪ! ΠΩΣ ΤΟΛΜΗΣΕΣ ΝΑ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙΣ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΤΟ ΑΝΟΘΕΥΤΟ ΑΙΜΑ ΣΟΥ;;;;;;;ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ, ΠΑΝΤΑ ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΑΣ ΠΡΟΔΩΣΕΣ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΛΑΣΠΟΑΙΜΑΤΗ;;;; ΠΩΣ ΤΟΛΜΗΣΕΣ;;
Ησυχία έπεσε. Ο Ντράκο ένιωθε το παγωμένο από φόβο κορμί του και κάθε μοναδική σταγόνα αίματος του να κυλά στις φλέβες του.
-Τ..τ..το μ..μ..μόνο π..ο..υ η..ηθ...ήθελα τραύλισε...
Ξαφνικά ένιωσε κάτι να σφίγγει το χέρι του... Να το κάνει να νιώθει ζεστά, ασφαλές.... Πρωτόγνωρα συναισθήματα...
-ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΩ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ! ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΩ ΟΠΑΔΟΣ ΑΥΤΟΥ.... ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΕ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΙΣ ΔΙΑΒΟΛΙΚΟΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΑΤΕΡΑ! ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΒΕΒΑΙΑ
Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΜΟΥ ΠΑΤΕΡΑΣ... ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ Ο,ΤΙ ΞΕΡΩ ΟΙ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ ΔΕΝ ΣΚΩΤΟΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΓΙΟΥΣ ΤΟΥΣ!
Ο Λούσιους, που ήταν έτοιμος να ρίξει στον γιο του μια ασυγχώρητη κατάρα σταμάτησαε. Η Θεία του, η Μπέλλατριξ, έδειχνε πιο θυμωμένη από ποτέ. Ο πατέρας του, με τρεμάμενο χέρι και το ραβδί του μα συμαδεύει τον Ντρακο, εξεπλείχθη. Η μητέρα του, η Ναρκίσσα έκλεγε με λυγμούς.
Ο Ντράκο δεν κατάλαβε πότε απέκτησε τόση αυτοπεποίθηση. Ίσως ήταν το χέρι που το κρατούσε, ίσως η εμμονή για να καθαρίσει το όνομα του....
-ΑΦΟΠΛΗΣΙΟΥΣ! έκανε η Θεία του, η Μπέλλατριξ. Τα μάτια της ήταν κόκκινα και γεμάτα πόθο για εκδίκηση.
-Ντράκο.... Ντρόπιασες την οικογένεια σου, απέδειξες πως δεν είσαι οπαδός του Άρχοντα μας.... Έχει γίνει το ίδιο με αυτήν την άθλια την αδερφή μου.... Για αυτό, δεν πρόκειται να σε ξαναφήσω να....
Η φωνή της έγινε σαν ψίθυρος... Ήταν ήσυχη, αλλά με τον τρόπο τον οποίο μιλούσε καταλάμβαινες πως δεν επιφύλασε καλό τέλος.....
Δεν άκουσε τι είπε μετά... Το μόνο πυ πρόλαβε να καταλάβει ήταν το ραβδί που έβγαλε από το στήθος της....
-ΑΒΑΝΤΑ ΚΕΝΤΑΒ....
-ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ
Ξάφνου, η Ερμιόνη έβγαλε τον αόρατο μανδύα και την τελευταία στιγμή τον έσπρωξε. Ένα βουβό ξόρκι βγήκε από το ραβδί της που έκανε τους Θανατοφάγους να πεταχτούν 3 μέτρα.
Ο Ντράκο, άοπλος και ανίκανος τραβήχτηκε στην γωνιά. Το μυαλό του ήταν σε υπερδιέργεση.... Το πρόσωπο του ήταν ματωμένο και το πόδι του σπασμένο από το ξύλο που του είχε δώσει ο πατέρας του. Τότε ξαφνικά, τα θολά του μάτια άρπαξαν μια σκηνή σε αργή κίνηση. Η Ερμιόνη αφόπλισε τον πατέρα του, αλλά η Μπελλατρίξ έριξε το ασημένιο της μαχαιράκι πάνω της....
Η Ερμιόνη ήταν αναίσθητη στο πάτωμα με τα καστανόξανθα φουντωτά μαλλιά της απλωμένα γύρω από το κεφάλι της και το μαχαίρι στην καρδιά της.
-ΕΡΜΙΟΝΗΗΗΗ! ΟΧΙΙΙ!!!
Ο Ντράκο έσπευσε να πάει δίπλα της. Την κοίταξε στα άψυχα καστανά της μάτια λέγοντας ανάμεσα στους λυγμούς του: «Τα ωραιότερα λουλούδια πάντα κόβονται...»
Χευυυυυυ γκαις!
Γκες χου ις μπακ!
Όπως καταλάβατε με κάτι σκαμπανεβάσματα είμαι πίσω. Σμρ αποφάσισα να εκμεταλευτώ τον ίστρο μου και έγραψα ενα ουάν σουτ στόρυ για το αγαπημένο μου σίπ!
Γράψτε κάτω πιο θέλετε να είναι το επόμενο θέμα✨
VOUS LISEZ
🌼Teenage Problems🌼
AléatoireΚΑΙΙΙ όταν μπαίνεις στο χειρότερο στάδιο της ζωής σου (aka εφηβεία) ΟΛΑ πάνω σου φαίνονται ΤΟΣΟ ΦΑΚΙΝΓΚ χάλια που το μόνο που καταλήγει να σου αρέσει είναι να βλέπεις νουβέλες χλαπακιάζοντας τον ΑΓΛΑΙΟΥΡΑ. Εγώ, μια έφηβη σαν και εσάς, μοιράζομαι του...
