Merhaba ben Yağmur,Yağmur Ilgaz.Uzun boylu sarı saçlı ve mavi gözlüyüm.Lise 3'e gidiyorum ve derslerim iyidir.Çocukluk arkadaşım olan Ada'yla aynı sınıftayız.Onu çok seviyorum ve onun için herşeyi yaparım.Normalde sürekli güleryüzlü ve tatlı dilliyimdir ancak bu aralar o kadar gerginimki güleryüzümden ve derslere olan ilgimden eser kalmadı.Aslında sadece gergin değilim tedirginim,arkadaşlarımdan hatta ailemden hatta kendimden bile şüpheliyim.Bunun sebebi rüyalarım.Bazen rüyalarımda öyle korkunç ve tedirgin edici şeyler görüyorum ki gerçek hayattalarmış gibi hissediyorum.Ancak sadece tek bir rüya tamamen hafızama kazınmış durumda ve en çok korktuğum,sürekli onu görüyorum.Artık delirmeye başladım diye düşünüyorum.Size rüyamı anlatayım : Evde tek başımayım,uyuyorum ama evden sessiz ama çok sessiz ayak sesleri,yavaş yavaş nefes alışlar ancak nefes almıyormuş gibide.Ardından bu seslerin geldiği yöne gidiyorum eve gidiyorum evi dolaşıyorum,her tarafa bakıyorum,kimse yok.Korkum var hala ama biraz olsun içim rahatlamış halde yüzümü yıkamaya gidiyorum.Aynaya baktığım anda ise kendi yansımamı görüyorum.Ancak o yansıma ben değilim , bir değişiklik var.Karşımdaki kişi benim derinlerimdeki en kötü yanım.Hayal edemeyeceğiniz kadar vahşi,kurnaz,tehlikeli ki kendimden korkuyorum ama aynaya değil kendi üst başıma bakınca yansımanın tamamen karşıtı daha sevimli ve uysal bir kız var.Aynada ise farklı biri ve bana şöyle diyor:"Seni...alacağım...Yağmur...Ilgaz.Senin.benliğini,görüntünü,arkadaşlarını,aileni,yüzünü,aklını,herşeyini alacağım.Çünkü kendim için yeniden doğuş planlarım var ve sen bana bu planlarda yardımcı olacaksın.Çünkü senin ruhun artık bir hiç olacak.Yakında seni almaya geleceğim hayatım.Bunun için sabırsızlanıyorum."Beynimin içinde bir ses bu şekilde konuşma yapıyor ve ben korkudan tir titreyip kendimce ağlayıp,çığlık atıp yatağıma gidiyorum.Sonra birşey farkediyorum sanki o yansıma benim kayıp ruhum ve ben o anda Kayıp Ruhlar Bölgesi'ndeyim.Gözlerimi açtığımda ise güneş yeni doğmuş oluyor.Dün gecede aynı rüyayı gördüm ve artık toparlanmam gerektiğini hissediyorum.Hemen okul üniformalarımı giydim,benden ayrılmaz olan yüzüğümü taktıktan sonra saçlarımıda açıp okula gittim.Okul bittiğinde Ada'yla biraz vakit geçirdikten sonra yorgun olduğumu söyleyip eve doğru yürümeye başladım.Şimdi diceksiniz"Ada'ya neden anlatmıyorsun?" Birde şöyle düşünün: Eğer bunları anlattığımda Ada benden korkarsa,görüşmek istemezse o zaman ben yıkılırım ve dayanacak gücüm kalmaz.Ben bunları düşünürken arkamdan iki tane adamın yürüdüğünü farkettim.Tamamen siyah giyinmişlerdi,ciltleri solgun gri rengindeydi ve gözlerinde yaşam belirtisi yoktu.Korkarak hızlı yürümeye başladığımda bir anda neler olup bittiğini anlayamadan arkamda hemde bayağı geride olan iki adam önüme geçtiler. Herşey çok hızlı olmuştu.Ardından dünya'nın karardığını hissettim,sanki vücudum artık beni taşımıyordu.Bana ne yapmışlardı böyle? -----------------------
Uyandığımda etraf tamamen gri metaldi.Duvarlar,yerler,tavan her yer gri ve benim ellerim ayaklarım zincirliydi,kıpırdayamıyordum.Hemen ardından beni bu yere getiren iki kişi tepemde dikilip sırıtıyorlardı.Bana "Kalk küçük ikiz,efendimiz seninle görüşmek istiyor."dediler.Ben daha ne dediklerini anlayamadan beni kaldırdılar ve efendilerinin huzuruna çıkartmak için götürmeye başladılar.
