Karanlık Şehir

Yalnızlık Senfonisi Sona Eriyor / Bölüm 11

Mahkeme günü yarın ve ben hala karar vermedim. İnsan ebeveynleri  arasında seçim yapabilir mi?

---Zorunda mıyım?

-a- Üzgünüm..

Bir annenin kızı karşısında mahcup olması ne aşağılayıcı bir durum. Kim bilir ne kadar üzülüyordur? 
--- Anne niye yazın badi giyiyorsun?
-a- Ş-şey biraz üşüyorum..

---Bari kollarını sıvayayım.            kollarını sıvamaya gittim. Direndi. Ve en sonunda açtım. MOSMORDU.. 

--- A-anne bunu kim yaptı? (sesim yükseldi ve gözüm doldu)

Bir şey söyleyecek gibi yapıp ağzını geri kapatıyordu. 

---Yoksa babam mı?

Baktı ve inkar edemedi. Yüzüme bakamadı ağladı.İşte o an gözümdeki yaş aktı. 

--- Babamın kafasındaki yarık iş kazası değildi değil mi?

-a- Kızım vallaha kendimi savunmak için yaptım. En yakın oklava vardı ve ve o şey yapıyordu.....

--- Sus , anlatma.                 Dışarı çıktım kendime hazmedemiyordum. Parka gidip bir bankta ağladım. Yanıma bir dede geldi.
-d- Hayırdır kızım ne oldu?
--- Y-yok bir şey dedecim.

-d- Hadi oradan şu yaşıma gelmişim bari birine faydam olsun anlat yavrum.
---Ama uzun hikaye
-d- son saatlerim olsa da dinlerim.
Dayanamadım ağladım. anlattım . Arada '' hı , hm'' diyerek destekliyordu. Hayatımda gördüğüm en iyi insandı. 1-2 saat sonra bitti anlatmam. Ama dede hala ilk oturduğu biçimde pürdikkat bakıyordu bana. 
-d- Ah be kızım bu iş çok zor. Sana zor yükler binmiş. Ama Allah Seni sınıyor be yavrum. Sen haline şükret.Bende ev gideyim kapanmadan markete gideceğim.

Hemen cüzdanıma baktım. son 75 liram ve 1 aylık param gittik markete poşete yardım ederim dedim girdim. Ekmek alacak Bakıyor ucuzu alıyor. Bıraktırıyorum . İstediğini aldırıyorum. dayanamadı
-d- kızım benim bir otuz lira bir şeyim var  yetmez.
--- yeter dedem  sen merak etme.
kasaya gittik. 70 TL tuttu dede tam bakarken parayı verdim. ve çıktık.

-d- kızım yapmasaydın. Al bari bu parayı az ama
--- Töbe dedem ne diyon sen katiyen olmaz.
Neyse eve kadar götürdüm. kapıya bastık. Evde torunu varmış. Kapıyı marissa açtı. dede arkadaş olmamızı iyi anlaşacağımızı dedi. Ama ikimizde dona kalmıştık. Ben dayanamadım gözümde yaşla sarıldım. Dünya batsa umrumda değil.

bıraktı. ''Neyse sonra görüşürüz'' dedi kapattı kapıyı kapattı. Evet artık dünya umrumda Lanet olsun....

Akşam mesaj attı.

----------------------------------------------------------------------------------------

marissa= Kanka yaşadıkların için üzgünüm. Dedem anlattı. Yeter bu küslük.
Zoe= What?

marissa=Ben ciddiyim bu iş yarın bitsin.

Zoe= Ben mahkemedeyim

Marissa= ben hallederim..
-----------------------------------------------------------------------------------------

Ertesi gün mahkeme  başlayacak. Babamda orada. Kızlarda gelmiş. Bense kaybolmuşum aklımın derinlerinde. Hakim girdi boşanmaları kabul edildi. Sıra çocuklar da . Dominik reşit olmadığı için anneme gitti. Bense bilmiyorum. kalbim hızlandı. Hakim:

-H- Evet kızım Annen mi? Baban mı?
--- Şey... (müdür gözlerime bakıyordu ACIYARAK)

Birisi= Hakim hanım bir şey söyleyebilir miyim?

-H- Evet..
Bu marissaydı . Ne yapıyor bu?

-m- Hakim hanım ben kızın arkadaşıyım ve Zoe 17 yaşında.

-H- Yani
-m- Biliyorum reşit değil ama seçtikten sonra biz beraber eve çıksak ne kaldıkı reşit olmasına 1 ay var yani 1 annede 3 gün babada gibi karara gereke yok ama görüşsün ne bişey diyemeyiz. Lütfen sizde kadınsınız . Sizde yaşamışsınızdır. dede (kızlarda destek çıktı)

 
Hakim hanım biraz düşündü ve karar anı geldi . Ayağa kalktık. 

-H- Boşanmaları onaylanmıştır. Küçük çocuk annededir. Kız ise velayetini annesine istemiştir lakin arkadaşları ile ayrı eve çıkma talebi uygun görülmüştür. Görüşmek ona kalmış. Bla Bla