Kimse yanında değil Yoongi.
Yerde titriyorsun ama kimse yok.
Sana antidepresanları sürekli içme demiştim.
Şuan antidepresan krizindesin ama kimse yok.
Sence elimdeki ilacı sana içirirsem bunu nerden bildiğimi sorgular mısın?
Boş veriyorum Yoongi.
Yanına koşuyor ve yerde titreyen bedenini kaldırarak hapı ağzından içeri yolluyorum.
Sanki orda olduğumdan emin olmak için kolumu hiç bırakmayacak gibi sıkıca tutuyorsun.
Kendine geliyor ve beni görüyorsun.
Minik gözlerin beni görmenle olabildiğince büyüyor.
Parmağınla beni gösterip fısıldıyorsun.
"Sen…Bana ilacı sen mi verdin?"
Kafamla onaylıyor ve gitmek için ayağa kalkıp bir şey demene izin vermeden çekip gidiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Basketball//Min Yoongi.myg
FanfictionYerinde yükseldin ve bir sayı daha attın. Seni seven kızların çığlıkları kulaklarımı tırmalıyor. Sense onlara bakmadan,su şişeni ince parmaklarınla kavrıyor ve umursamazca içiyorsun.
