Bana gözlüklerimi çıkarmam gerektiğini söyledin Yoongi.
Onlarsız daha güzel olacağımı.
Aylardır aynamın önünde duran kontak lenslerimi ilk defa taktım ve gözlüklerimi evde bıraktım.
Çıplak gibi hissediyorum.
Beni okulun kapısının önünde bekleyeceğini söyledin.
O yüzden her zaman gittiğim saatten erken bir saatte okulun kapısının önüne geldim.
Antidepresanı yavaş yavaş bırakmaya başlıyorsun.
Fakat bir şart koymuştun,her antidepresan ihtiyacın olduğunda onun yerine beni öpecektin.
Eh,sağlığın için bunu kabul ettim.
Beni gördüğünde sırıtarak oturduğun banktan kalktın ve ellerin cebinde bana yürümeye başladın.
Okulda o kadar çok meşhursun ki insanlar pencerelere bile çıkmış ne yapacağına bakıyor Yoongi.
Gerçekten ne yapacaksın?
Karşıma geldiğinde,ellerini cebinden çıkardın ve ellerimizi kenetledin.
Diğer elinle çenemi kaldırıp dudağıma bir öpücük kondurdun,yanağımı okşadıktan sonra geri çekilerek beni sürüklemeye başladın.
Bütün okul bize şok olmuş bir şekilde bakıyor.Bu normal.
Okulda varlığı bile belli olmayan bir kızla en popüler çocuk bahçenin ortasında öpüşüyor ve elele tutuşuyor.
Sanırım biz en anormal çiftiz sevgilim.
Ama ikimizinde bir şikayeti olduğunu sanmıyorum…
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Basketball//Min Yoongi.myg
FanfictionYerinde yükseldin ve bir sayı daha attın. Seni seven kızların çığlıkları kulaklarımı tırmalıyor. Sense onlara bakmadan,su şişeni ince parmaklarınla kavrıyor ve umursamazca içiyorsun.
