Anaid
20 października 2017
"W swej tęsknocie tracę zmysły, gubię się wśród ścian mej duszy..."
B. Kuświk
Widzę, ale boję się patrzeć.
Słyszę, ale boję się słuchać.
Mówię, ale boję się odzywać.
Czuję, ale boję się dotykać.
Żyję, ale tak naprawdę od roku jestem martwa.
Każdy mój zmysł rani, zabija, a w moim sercu wierci ogromną, pustą dziurę. Miejsce, w którym przebywam, jest moją karą za to, kim jestem i co zrobiłam. Pogodziłam się ze swym losem, ale wiem, że to nie odkupi wszystkich moich czynów. Nie przywróci życia ukochanej siostrze i zarazem najlepszej przyjaciółce, którą kochałam nad życie. Nie przywróci głosu wspaniałemu chłopakowi, który obdarzył mnie pierwszą, prawdziwą miłością. Nie przywróci wzroku mojemu tacie. Nie przywróci też pięknej dziewczyny o odważnym i dobrym sercu. Dziewczyny, którą byłam, dawnej mnie.
CZYTASZ
Anaid. Niezwykły zmysł. Już w sprzedaży!
General FictionZieleń jej oczu nie była kolorem! Co, jeśli jedno spojrzenie kryło coś niecodziennego i w zależności od nastroju potrafiło przybrać kolory tęczy? Czy ktoś to widział? Przyjazd do Irlandii okazał się najlepszym i zarazem najgorszym, co spotkało Anai...
