"bak" dedim, yaramı saklamaya çalışarak kocaman gülüşümle. "iyiyim ve hiç kırılmadım ki." elini tuttum. "senin iyileştiremeyeceğin şey yok." elimi çektim, parmaklarımın arasından süzülen kanlara baktım ve acıyla tebessüm ettim. "senin acından ve kırıklarından başka bir şey üzmez beni."
